یادبود از هفتادمین سالروز آزادسازی اردوگاه کشتار نازی‌ها

ایفا پوستای فهیدی، زن یهودی از مجارستان یکی از دو بازمانده نسل کشی یهودی ها در اردوگاه آشویتس است که در آغاز مراسم هفتادمین سالروز آزادی این اردوگاه، در برلین سخن رانی کرد. او در جمعی صحبت می‌کرد که انگلا مرکل صدر اعظم آلمان، اعضای پارلمان و نمایندگان اجتماعات دینی، جوانان و سالخوردگان در میان آن‌ها بودند.

کلمات او تمام سالن را به یاد آن روزهای وحشت‌ناک، هراس انگیز و تحقیر انداخت، خاطرات تلخی که او در آن سال های سیاه تجربه کرده بود. او یادآوری کرد که خواهر 11 ساله و مادرش بعد از انتقال به آشویتس توسط گاز کشته شدند. در میان کشته شده ها، 47 عضو دیگر خانواده او نیز شامل بودند.

یادبود از تجربه آشویتس به عنوان وظیفه زندگی

خانم فهیدی از خاکسترهای دوستان اش یاد آوری کرد که "اس اس" یا سربازان حفاظتی آدولف هتلر آن ها را در دریاچه ای در نزدیک اردوگاه می ریختند. او از تشنگی و تنفری که در آن زمان تجربه کرده بود، یاد کرد.

خانم فهیدی در آغاز سخنرانی اش گفت: «من به نام تقریباً همه شاهدان می توانم بگویم که امروز ما نسبت به هیچ کسی احساس تنفر نداریم. ما می دانیم که نفرت چگونه روان را نابود می کند. ما دیگر نمی خواهیم نفرت داشته باشیم. ما نمی خواهیم تحقیر شویم. ما امروز فراتر از آن قرار داریم.»

انگلا مرکل با تمرکز به سخنان او گوش می داد. بیش از شش میلیون انسان توسط ماشین کشتار آلمان نازی کشته شدند که یک میلیون آن در اردوگاه آشویتس در پولند اشغالی جان باختند. شمار بیشتر آنها مانند خانم فهیدی یهودی بودند. او می پرسد که چرا تنها او از این کشتارهای جان سالم به در برده است. خود جواب می دهد: «چون من یگانه شاهد هستم. زیرا من همه چیزهایی را که دیده بودم، با دقت به ذهن سپردم و همه آن ها را باید به جهان بازگو می کردم!»

بعد از سخنرانی او سکوتی بر فضای سالن حاکم شد. شنوندگان نمی دانستند چه واکنشی به سخنان این خانم نشان دهند؛ آیا استقبال کنند یا سکوت؟ در آغاز چند تن با تردید به پا خاستند و بعد همه حاضران در سالون برخاستند و با احساسات و کف زدن ها از این زن استقبال کردند.

هدف مراسم یادبود از قربانیان که توسط کمیته بین المللی آشویتس در برلین سازمان دهی شده است، تاکید بر تداوم یادآوری علیه فراموشی است. حالا انسان های جوان به صحنه آمده اند که از برخورد با گذشته سخن می گویند.

دو دختر یک مکتب پولندی از شهر ولفسبورگ آلمان در چارچوب یک پروژه از محوطه اردوگاه کشتار آن زمان گزارش می دهند و از مسئولیت در برابر این کشتار سخن می گویند تا به فراموشی سپرده نشود. یکی از آن‌ها اعتراف می کند: «ما هر دو گریستیم.»

مرکل به مسئولیت آلمان تاکید کرد

بعد از نواختن یک قطعه موسیقی، انگلا مرکل صدراعظم آلمان به سخنرانی شروع کرد. در یک ساعت قبل از سخنرانی خانم مرکل، از حوادث وحشتناک و بیم و امیدها سخن گفته شد. این یادبود انگلا مرکل را نیز تحت تاثیر قرار داد. او با ابراز تاسف عمیق گفت: «خانم فهیدی، من نیز با شما سوگوار هستم.» او افزود: «ما مسئولیت متداوم را به عهده داریم، ما آگاهی از اعمال وحشتناک زمان و کشتارهای دیروز را به نسل آینده انتقال می دهیم و یادآوری را زنده نگهمیداریم.»

صدر اعظم آلمان تاکید کرد که کشتار در اردوگاه آشویتس هر روز ما را در برابر این چالش قرار می‌دهد که زندگی مشترک را براساس موازین انسانیت شکل دهیم.