کشورهای صنعتی بدون مهاجران، کارآیی ندارند

بر شمار مهاجران در جهان، هر روز افزوده می‌شود. برخلاف تصور همگانی، این مهاجران تنها کسانی نیستند که از کشورهای آفریقایی، دیکتاتورزده یا از مناطق جنگی برای رسیدن به رفاه، آرامش یا آزادی، میهن خود را ترک می‌‌کنند. بر اساس گزارش سالانه‌ی "سازمان بین‌المللی مهاجرت" شمار این مهاجران تنها بالغ بر ۲۰۰ میلیون نفر است. به گفته‌ی یکی از نویسندگان این گزارش، شروس آپاو، (Gervais Appave) بیشتر مهاجران کسانی هستند که به‌طور رسمی روادید این کشور و آن کشور را کسب کرده‌اند و پس از چندی در کشور مقصد می‌مانند.

علت اصلی مهاجرت در حال حاضر، فقر و گرسنگی نیست. محرک تعیین‌کننده‌ی مهاجرت اکنون، جستجو ویافتن کار در اثر روند جهانی شدن است. مثلاً یک پزشک آلمانی که در بیمارستانی در زوریخ کار می‌کند یا پروفسوری که در دانشگاهی در کالیفرنیا مشغول تدریس است، هم از مهاجرینی به شمار می‌آیند که در جستجوی کار در کشور دیگری ساکن شده‌ا‌ند.

افزایش روند مهاجرت

بنا بر گزارش سالانه‌ی "سازمان بین‌المللی مهاجرت"، رقابت برای یافتن نیروی کار متخصص، سبب افزایش روند مهاجران در جهان شده است. در این گزارش هم‌چنین آمده است که در کشورهای صنعتی، کار برای کسانی که از تخصص یا مهارت ویژه‌ای برخوردار نیستند، هم وجود دارد، مثلاً در بخش‌های کشاورزی و خدمات ساده. در این قسمت‌ها، یافتن نیروی کار محلی برای اشتغال، بسیار دشوار است.

از دیگر عوامل جذب نیروی کار خارجی، بالارفتن سن نسبی جمعیت اروپا ست. این امر از شمار افرادی که به‌ویژه در بخش تأمین بهداشت و درمان توانایی کار داشتند، می‌کاهد. نیاز به نیروی کار متخصص و حتی غیر ماهر در این بخش، در آینده شدت خواهد یافت.

کاهش نیروی کار

بر اساس آمار مندرج در این گزارش، کشورهای صنعتی بدون وجود نیروی کار مهاجر تا سال ۲۰۵۰، حدود ۲۰ درصد از نیروی کار خود را از دست خواهند داد. در حال حاضر شمار مهاجران در این کشورها، نسبت به سال ۱۹۶۵، ۵‌/۲ برابر شده است. تنها بین سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۵، هر سال حدود ۳ میلیون نفر به کشورهای صنعتی مهاجرت کرده‌اند. آلمان با ۱۰ میلیون مهاجر یکی از کشورهای مهم جذب نیروی کار در اروپای غربی و مرکزی است.

برخورد عینی با مسئله‌ی مهاجرت

"سازمان بین‌المللی مهاجرت" از سیاستمداران همه‌ی کشورها می‌خواهد که در آینده با مسئله‌ی مهاجرت، عینی‌تر و عملی‌‌تر برخورد کنند. این سازمان خواهان آنست که مهاجرت نه به عنوان یک تهدید، بلکه به مثابه پی‌آمد طبیعی روند جهانی‌شدن و یک فرصت تلقی شود. شروس آپاو، ضمن اشاره به این که مهاجرت، تغییرات اجتماعی به همراه می‌آورد، خاطر نشان می‌سازد که مسئولان باید راه‌کارهای عملی به‌کار گیرند تا «جامعه باوجود مهاجرت، سالم و کامل بماند و ارزش‌های مشترک حفظ و دنبال شوند.»

در این گزارش هم‌چنین ‌آمده است که بحران مالی کنونی، اندکی از سرعت جریان مهاجرت کاسته است. کارشناسان ولی پیش‌بینی می‌کنند که تقاضای کار، پس از فروکش کردن بحران، دوباره افزایش یابد.