خانواده‌های سربازان کشته شده از حقوق خود صرف نظر می کنند

احمد رضا صادقی، مسوول تحقیق موسسه "مطالعات بنیادین و جامعه باز" روز شنبه (4 اسد / 26 جولای) در نشستی در کابل گفت: «متاسفانه به دست آوردن معاش تقاعدی بسیار زمانبر بوده برای خانواده های شهدا. از یک ماه الی چهار ماه زمانبر بوده این مساله».

اما وزارت دفاع این گزارش را رد می کند و می گوید که تمام امتیازهای قانونی به خانواده ها و بازماندگان قربانیان نیروهای امنیتی داده می شود.

این تحقیق نشان می دهد که در 13 سال اخیر 13729 تن از نیروهای امنیتی جان خود را از دست داده اند.

براساس این تحقیق، تقاعد و امتیازات قربانیان نیروهای امنیتی زمانی داده می شود که خانواده های آن ها از محلی که سرباز کشته شده، باید تایید بیاورند؛ در حالی که رفتن خانواده ها به ناامن ترین نقاط افغانستان ناممکن است؛ بنابراین شماری از خانواده های سربازان کشته شده از گرفتن تقاعد محروم شده اند.

بر اساس قانون، سربازانی که در جنگ کشته می شوند، صد درصد آخرین معاش آن ها برای بازماندگان شان داده می شود.

این پژوهش خاطر نشان کرده است که در برخی موارد کودکان سربازان کشته شده نیروهای امنیتی، مجبور شده اند تا دست از تعلیم و تحصیل بکشند و برای تامین معیشت خانواده های خود کار کنند.

اما دولت وزیری، معاون سخنگوی وزارت دفاع افغانستان مشکلات در تقاعد سربازان اردوی ملی را رد کرد و گفت زمانی که خانواده های قربانیان، وثیقه شرعی داشته باشند و نشان دهند که ورثه قربانی هستند، وزارت دفاع حقوق آن ها را می پردازد: «آخرین معاشی که داشتند، تا آخر زندگی آن را می گیرند. یعنی هیچ نوع مشکلی در حقوق شهدا یا وارثین شهدا، ما در وزارت دفاع نداریم».

نگرانی دیگر موسسه مطالعات بنیادین این است که هیچ نوع حمایت صحی از خانواده ها و بازماندگان سربازانی که در جنگ ها جان خود را از دست می دهند، وجود ندارد.

آقای صادقی گفت تحقیق نشان داده که بسیاری از خانواده های سربازان از امراض خطرناک به شمول تکلیف روانی رنج می برند؛ ولی سهولتی برای تداوی این افراد وجود ندارد: «متاسفانه بسیاری از این خانواده ها یکی از اعضای آنها، دچار بعضی از امراض بسیار خطرناک است؛ یا قلبی است یا روحی روانی است؛ و درمان این امراض نیاز به هزینه بسیار هنگفت دارد».

این تحقیق می گوید بر اساس قانون، امتیازهایی برای سرپناه خانواده های سربازان کشته شده در نظر گرفته شده ولی یا خانواده ها از این امتیازها خبر ندارند و یا بازماندگان سربازان به دلیل کارشکنی ها و موانع زیاد، از گرفتن زمین و آپارتمان صرف نظر کرده اند.