جشن آبجو در آلمان و آشتی جوانان با سنتها
صد و هشتاد و یکمین جشن اکتبر بزودی طی مراسمی در شهر مونیخ گشایش مییابد. هرسال ۶ میلیون نفر از سراسر جهان در این "شادخواری" شرکت میکنند. بهنظر میرسد نسل جوان آلمان با سنتهای این جشن آشتی کرده است.
روز شنبه (۲۰ سپتامبر/ ۲۹ شهریور) طی مراسمی صد و هشتاد و یکمین جشن اکتبر در شهر مونیخ گشایش مییابد. هرسال ۶ میلیون نفر از سراسر جهان در این "شادخواری" شرکت میکنند. در دهههای گذشته، بخصوص نسل "انقلابی ۶۸" از پوشیدن لباسهای سنتی در این جشن خودداری میکرد، اما حالا دوباره این لباسها "مد" شدهاند و بهنظر میرسد نسل جوان با آن آشتی کرده است.
در سالهای اخیر فروشگاهها در سطح وسیعی لباسهای سنتی مردان و زنان را ارائه میکنند و حتی تبلیغات فروش این لباسها در دیگر ایالتهای آلمان نیز دیده میشوند. لباس سنتی زنان که به آن دریندل (Drindl) گفته میشود در هر اندازه و با هر رنگی به فروش میرسد. گرایش زنان بیشتر ترکیب رنگهای کلاسیک و تیره با روپوشهای رنگی است.
بخشی از طراحان جوان کاملا از رنگو طرحهای کلاسیک لباسهای سنتی فاصله گرفتهاند و این لباسها را حتی با رنگها و طرحهای آفریقایی نیز درآمیختهاند.
لباسهای سنتی را با قیمتهای متفاوت میتوان در بازار یافت. البته گرانترین آن که با الماس زاروفسکی تزیین شده ۱۵۰ هزار یورو ارزش دارد.
در کنار لباسهای سنتی، زیورآلات مربوط به جشن نیز با استقبال جوانان روبرو شده است.
لباسهای سنتی مردان و زنان دارای آویزهای است که به آن در آلمانی "Charivari" گفته میشود. شاریواری از دندان حیوانات، سکه و یا سنگهای گران قیمت تشکیل شده است. مردان شاریواری را به شلوار چرمی و زنان به روپوش خود نصب میکنند. هیچکس شاریواری را خود خریداری نمیکند، بلکه آن را بهعنوان هدیه دریافت میکند.
در گذشته در زیر لباسهای سنتی، "زیرشلواری" پوشیده میشد. علیرغم آشتی نسل جوان با این لباسها، اما استفاده از این نوع زیرشلواری برای آنها غیر قابل تصور است.
هرچند دوران استفاده از "زیرشلواری" در زیر لباسهای سنتی گذشته، اما طراحان لباسهای زیر متناسب با یقه دکلته نیز ساختهاند.
شلوار چرمی مردان بایرن که اصل آن دارای دکمههایی از شاخ گوزن است، در سالهای اخیر به کالایی صادراتی تبدیل شده است. در روزهای جشن اکتبر و ایام کارناوال مردان بسیاری را میتوان با این شلوار دید. جالب اینکه حتی مردان شمال آلمان هم از این شلوار سنتی مردان جنوب استفاده میکنند.
استفاده از کلاه بخشی از لباس سنتی مردان را تشکیل میدهد. این کلاهها یادگار دوران صنوف هستند. در گذشته پر عقاب و یا موی گردن قوچ بر روی کلاه نشانه جایگاه، شان و منزلت اجتماعی فردی بود که این کلاه را بر سر داشت. افراد ثروتمند و بانفوذ طبعا از کلاههای باشکوهتری استفاده میکردند.
در روزهای جشن اکتبر کودکان بسیاری را میتوان دید که با لباسهای سنتی در این جشن حضور دارند. اینها فرزندان آن نسلهایی هستند که با لباسهای سنتی "قهر" کرده بودند.
جالب اینکه تنها نسل جوان آلمانی نیستند که برای شرکت در جشن اکتبر از لباسهای سنتی استفاده میکنند، بسیاری از گردشگران خارجی که در این جشن حضور دارند نیز لباسهای سنتی آلمانیها را بر تن میکنند. (عکس: مرد هندی گردشگر در شلوار چرمی مردان بایرن)
جشن اکتبر بزرگترین جشن جهان است. این جشن برای نخستینبار در سال ۱۸۱۰ میلادی و به مناسبت عروسی شاهزاده لودویگ اول برگزار شد. در گذشته در کنار نوشیدن آبجو، رقص و پایکوبی با برگزاری نمایشگاه محصولات کشاورزی و دامپروری همراه بود.
آبجوسازیهای معروف باواریا (بایرن) چادرهای بسیار بزرگی را برای برگزاری جشن برپا میکنند که هر یک گنجایش چند هزار نفر میهمان را دارد. در این چادرها مردم با صرف آبجو که با موزیک و رقص همراه است، لحظات شادی را با هم میگذرانند.
چهارده چادر اصلی و بزرگ در محوطه جشن اکتبر برپا میشود. چادر آبجوسازی هکر-پشور بزرگترین چادر و معروف به "بهشت بایرن" است که ۹۳۰۰ نفر گنجایش دارد.
جالب اینجاست که تصویر سایر مردم جهان از آلمانیها تصویری با شلوار چرم و لباس سنتی دریندل (Drindl) است. این تصویر حتی زمانی که در گذشته نسل جوان آلمان با این لباسها قهر بودند نیز، در اذهان جهانیان وجود داشت.