" تظاهرات معترضان در مصر با دوش "ماراتون"

تظاهر کنندگان در مرکز قاهره شعار می دهند: «مرگ بر حاکمیت نظامیان». این شعاری است که از پایان نومبر به این سو، پس از آن که قانون جدید تظاهرات تصویب شد، کسی جرأت به زبان آوردن اش را نمی کند. فکر می شد که این قانون صرفاً اجتماعات و اعتراضات را تنظیم کند، اما سرانجام به کمک این قانون از هرگونه تظاهرات جلوگیری می شود، زیرا در این قانون نوشته شده است که در خواست به تظاهرات باید مورد تایید وزارت داخله قرار گیرد. برای تخطی از این قانون مجازات زندان در نظر گرفته شده است.

از آن جایی که دیگر اقدامات اعتراضی صورت گرفته نمی تواند، فعالان به آن نامِ دوش طولانی و طاقت فرسای "ماراتون" را داده اند. هرچند که آن ها فاصله بین ساختمان اوپرای قاهره تا اتحادیه خبرنگاران را می دوند که کمتر از دو کیلو متر است.

تقاضای آزادی زندانیان سیاسی

حدود سه صد شرکت کننده شعار های ضد نظامیان را بلند فریاد می کنند و تقاضای آزادی زندانیان سیاسی را می نمایند. چون محکمه استیناف در هفته گذشته محکومیت سه تن از فعالان به نام های احمد دوما، احمد ماهر و محمد عدل را تایید کرد، این زمینه اعتراضات را به وجود آورد. این سه فعال به دلیل تخطی قانون تظاهرات باید سه سال زندان را سپری کنند و معادل 5000 یورو جریمه بپردازند.

یک خانم به نام اُم علی فریاد می کشد که « انقلابیون جنایتکاران نیستند». او که سرش را با دستمال سرمه یی پوشیده است، عینکی برچشم و بالاپوش سیاه برتن دارد. او به طور آشکاری خسته و درمانده به نظر می رسد، گرچه در این دوش "ماراتون" شرکت نکرده است. با وجود این او می خواهد در این اعتراض شرکت کند. او گفت که رژیم کنونی فرق زیادی با رژیم حسنی مبارک رئیس جمهور اسبق ندارد. او در میکروفون بلند فریاد می کشید که «این به اصطلاح قانون تظاهرات، دو باره مصر را به دوران پیش از انقلاب پرتاب می کند. فرزندان انقلاب اکنون در زندان ها نشسته اند».

اُم علی برحکومت موقت کنونی و همچنان عبدالفتاح السیسی فرمانده نظامی پیشین و نامزد مقام ریاست جمهوری خشمگین است. او می گوید: «این حکومت را هنگامی که ما در 30 جون 2013 علیه اخوان المسلمین به جاده ها بر آمدیم، با تظاهرات به قدرت رساندیم. چگونه حال می تواند این حکومت تقاضا های ما را برای تظاهرات بیشتر مانع گردد».

رسماً حکومت کنونی مصر مشروعیت اش را از تظاهرات علیه اخوان المسلمین در ماه جون سال گذشته می گیرد. سرنگونی حکومت اخوان المسلمین به همین دلیل رسماً "انقلاب" خوانده می شود. فقط فعالان "ماراتون" و شمار اندکی از منتقدان رژیم، تصرف قدرت توسط نظامیان را یک "کودتا" می خوانند. البته تنها با همین کودتا خواندن امکان آن وجود دارد که منتقدان حکومت در مصر زندانی شوند.

« اخوان المسلمین و نظامیان، دو روی یک سکه»

چنین واقعیت هایی رژیم کنونی مصر را مورد انتقادات بین المللی قرار داده است. سازمان دیده بان حقوق بشر در اخیر ماه مارچ ضمن نامه ای عنوانی جان کری وزیر خارجه ایالات متحده امریکا تقاضا نموده است تا کمک های نظامی امریکا به مصر قطع گردد. طبق گزارش این سازمان از هنگام به قدرت رسیدن نظامیان به این سو بیش از هزار تظاهر کننده کشته و زیاد تراز 16 هزار نفر زندانی شده اند. اکثریت این زندانیان متهم به این اند که عضو حزب درحال حاضر ممنوع اخوان المسلمین می باشند. فعالان از مواردی یاد می کنند که مسیحیان نیز با عین اتهام زندانی شده اند. گفته می شود موارد دیگری وجود دارند که علیه یک شخص همزمان دو محاکمه برپا می شود، یکی اینکه در تظاهرات اخوان المسلمین علیه حکومت شرکت کرده است و دیگر این که به اخوان المسلمین تعلق دارد.

چنین احکام خود سرانه و مستبدانه ای است که شرکت کنندگان "ماراتون" را خشمگین ساخته است. در این میان آن ها در برابر اتحادیه موسیقیگران آمده اند. در دست های شان عکس های زندانیان سیاسی و همچنان شعار هایی علیه قانون تظاهرات را نگه داشته اند. آن ها احساس می کنند که نظامیان با چشم پوشی از خواست های انقلاب مصر مانند حسنی مبارک و یا محمد مرسی آنها را اغفال نموده و فریب داده است.

اُم علی که قبلاً در سال 2011 در تظاهرات شرکت داشته است کدام تغییری را در اوضاع نمی بیند. او می گوید که مصر از اهداف انقلاب یعنی از آزادی، عدالت اجتماعی و کرامت انسانی برای همه شهروندان بسیار دور است. ام علی می گوید:« متأسفانه ما سه سال به عقب پرتاب شده ایم. ما خون و فرزندان خود را نثار کردیم. ما مرسی را سرنگون کردیم، چون که می خواست آزادی های ما را محدود گرداند. اکنون رژیم کنونی و السیسی این آزادی ها را محدود تر می گردانند وبار همه گناهان را به گردن اخوان المسلمین می اندازند. حال آن که اخوان المسلمین و نظامیان دو روی یک سکه اند»

اعلام اقدامات اعتراضی بیشتر

مروه موسی که خود را « یک زن نورمال مصری» می خواند، اقدام به "ماراتون" را تنها گام نخستین می داند. او نیز می گوید «ما خواهان الغای قانون تظاهرات هستیم». او تاکید می نماید که این قانون صرف برای آن تصویب شده است تا فعالان را خاموش گرداند. مروه موسی انتقاد می کند که «این افراد به بهانه حالت اضطراری بازداشت شده اند، اما طبق قانون جزا مجازات شده اند. با این کار حکومت می خواهد حیثیت اش را نگه دارد. در صورتی که کسی از سرکوب پرسان کند، آن ها به سادگی خواهند گفت: «ما کدام زندانی سیاسی نداریم». مروه موسی مطمئن است که این طرز محاکمه دارای انگیزه سیاسی می باشد.

از این جهت تظاهر کنندگان می خواهند کارهای دیگری انجام دهند. مروه موسی بدون اظهار حرف مشخصی می گوید: «هر روز یک اقدام اعتراضی جدید برپا می شود». تنها به این طریق است که آن ها می توانند مطمئن باشند نیروهای امنیتی بر ایشان حمله نمی کنند و اقدام اعتراضی شان صلح آمیز باقی می ماند. او توضیح می دهد که «افراد کافی وجود دارند که می خواهند چنین اقدامات اعتراضی را برای مقاصد شان مورد سوء استفاده قرار دهند. ما نه اخوان المسلمین هستیم و نه به کدام حزبی ارتباط داریم. ما از روز اول انقلاب تا کنون مستقل هستیم. وتازمانی که بی عدالتی وجود داشته، ما به جاده ها بر می آییم».

احمد دوما، احمد ماهر و محمد عدل قبلاً اعلام اعتصاب غذایی کرده اند. اقدامات اعتراضی با آن تصویری جور نمی آید که قدرتمندان در مصر ترسیم می کنند و پیوسته می گویند که می خواهند روند دموکراسی سازی و هدف انقلاب را به سرانجام آن برسانند. یک نمونه کنار گذاشتن این اهداف طبق گفته حکومت، انتخابات ریاست جمهوری در 25 و 26 می است که امکان پیروزی السیسی فرمانده موجود اردو در آن زیاد است.