بان کی‌مون: به سکوت در برابر خشونت علیه زنان پایان دهیم
۱۳۹۳ آذر ۴, سه‌شنبه
بان کی‌مون، دبیر کل سازمان ملل متحد در پیامی به مناسبت ۲۵ نوامبر "روز جهانی منع خشونت علیه زنان" با ارائه آماری تکان‌دهنده و اشاره به ربوده شدن دختران نیجریه‌ای در سال جاری اعلام کرده است: «زنان و دختران در تمامی کشورها و محله‌ها خشونت را تجربه می‌کنند، اما این جرائم مخفی می‌مانند. ما باید به این سکوت خاتمه دهیم.»
پروانه‌های فراموش نشدنی روز نارنجی را رقم زدند
سازمان ملل متحد ۳۳ سال پس از کشته شدن سه خواهر به نام‌های منیروا، ماریت ترزا و بتربه میرابال که از فعالان سیاسی و اجتماعی علیه حکومت در جمهوری دومینیکن بودند، روز ۲۵ نوامبر را به طور رسمی "روز جهانی منع خشونت عليه زنان" نامگذاری كرد.
در ٢٥ نوامبر ١٩۶٠ خواهران میرابال از مخالفان رافائل لئونیدس تروخییو، دیکتاتور جمهوری دومینیکن پس از ماه‌ها شکنجه و تجاوز به قتل رسیدند.
از آن پس خواهران میرابال که به "پروانه‌های فراموش نشدنی" تشبيه می‌شدند، به سمبل مقاومت ملی زنان دومينيکن تبديل شدند. از آن زمان تا کنون پیوسته برای حساس کردن افکار عمومی نسبت به خشونت علیه زنان تلاش شده است. برای نخستین بار در سال ۲۰۱۲ دبیرکل سازمان ملل متحد علاوه بر انتشار بیانیه، این روز را "روز نارنجی" نام نهاد. هدف او ارتقای آگاهی و پیش‌گیری از خشونت علیه زنان و دختران بود.
آمارهای تکان‌دهنده از خشونت بر زنان
طبق اعلامیه جهانی منع خشونت علیه زنان، هر عمل خشـونت‌آمیز بر اساس جنسیت که به آسیب یا رنجاندن جسمی، جنسی و یا روانی زنان منجر شود، از مصادیق خشونت علیه زنان محسوب می‌شود.
برای مثال انواع تهدیدها، اجبار یا محروم کردن زنان از آزادی که در منظر عمومی یا در زندگی خصوصی انجام شود از مصداق‌های بارز خشونت است.
این اعلامیه، خشونت بر مبنای جنسیت، تجاوز، خشونت خانوادگی، حمله و آزار جنسی، قاچاق زنان و دختران وهم‌چنین اعمال برخی سنت‌های زیان‌آور مثل ختنه دختران را نیز از عنوان‌های دیگر خشونت علیه زنان برشمرده است.
نهاد زنان سازمان ملل متحد (UN Women) در همین روز اعلام کرده است که از هر سه زن، یکی از آن‌ها خشونت فیزیکی و جنسی را تجربه کرده است.
در بخش دیگری از گزارش این نهاد اعلام شده است در اتحادیه اروپا، ۴۵ تا ۵۵ درصد از زنان آزار و اذیت جنسی را از سن ۱۵ سالگی تجربه می‌کنند.
در بخش دیگری از آمارهای ارائه شده از سوی این نهاد نیز آمده است، ۷۰۰ میلیون زن در دنیا پیش از ۱۸ سالگی مجبور به ازدواج شده‌اند.
زنان مهاجر، فراری از خشونت، در دام خشونت‌های تازه
زنان با انواع مختلفی از خشونت‌ها روبه‌روهستند. در این بین برخی از آن‌ها برای رهایی از بسیاری از این خشونت‌ها دست به مهاجرت می‌زنند. مهاجرتی که در برخی موارد نه تنها از درد خشونت‌های پیشین نمی‌کاهد، بلکه به انواع دیگری از خشونت علیه آن‌ها دامن می‌زند.
سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) به تازگی اعلام کرده است، خشونت علیه زنان مهاجر در قالب فاکتورهای سن، وضعیت قانونی، طبقه اجتماعی، فرهنگ و قومیت قابل بررسی است.
ضعف در دانش زبان کشور مقصد، اشتغال در مشاغل نامناسب، بی‌اطلاعی از حقوق و تجربه قبلی خشونت در وطن در افزایش احتمال خشونت علیه زنان مهاجر مؤثر است.
به اعتقاد "ناهید کشاورز" کارشناس مسائل مهاجرت در آلمان، فضا و شرایط زیست زنان مهاجر در کشورهای اروپایی بسیار حائز اهمیت است.
وی معتقد است زنان مهاجری که با تجربه خشونت جنگ، شکنجه و تجاوز از کشورهای خودشان به یک کشوری دیگر می‌روند، دارای پیچیدگی‌های بسیاری هستند. او می‌گوید: «وقتی آن زنان به یک کشور اروپایی وارد می‌شوند، خیلی اهمیت دارد که در چه فضایی قرار بگیرند و چقدر امکان این وجود داشته باشد که بتوانند اول روی تجربه خشونت در کشور خودشان کار کنند و در ادامه این تجربه را در کشورهای اروپایی به نوعی تکرارشده نبیننند.»
به اعتقاد خانم کشاورز هر نوع خشونت در کشور مقصد، می‌تواند رویدادهای گذشته را از نظر روانی تشدید کند و به همین خاطر امکاناتی که در اختیار این زنان قرار داده می‌شود، بسیار پراهمیت است.
گروه دیگری از زنان مهاجر، عده‌ای هستند که خشونت‌های جدی را در کشور مقصد تجربه می‌کنند. قرار گرفتن در یک کشورغریب، نداشتن امکانات، تنهایی، فشاری که به عنوان یک فرد خارجی تحمل می‌کنند، رفتارهای ناخوشایندی که احتمالا از سوی کشور میزبان با آن‌ها می‌شود، از انواع خشونت‌هایی است که زنان مهاجر در خارج از کشور تجربه می‌کنند.
خانم کشاورز در گفت‌وگو با دویچه‌وله به خشونت‌های روانی که بر زنان اعمال می‌شود نیز اشاره دارد، اما در عین‌حال با وجود تمام مشکلاتی که در مورد زنان پناهنده به‌خصوص در آلمان وجود دارد، می‌گوید: «من به بهبود شرایط برای جلوگیری خشونت بر زنان خوشبین هستم. این خوشبینی من به زنانی برمی‌گردد که در محیط کارم با آن‌ها روبه‌رو هستم. با به‌وجودآمدن دفاتر مشاوره یا به طور کلی با حساس‌شدن نسبت به این مقوله، تسهیلات بسیاری برای بهبود وضعیت زنان خشونت‌دیده فراهم شده است که قدم بزرگی در کمتر کردن خشونت علیه آنان است.»