الجزایر و انتخاباتی باب طبع رئیس جمهور

ادر دنیای عرب که التهابات و ناآرامی‌ها در آن ولوله افکنده است، الجزایر "جزیره ثبات" به نظر می‌رسد، اما تجربه می‌آموزد که این ثبات نمی‌تواند چندان پایدار باشد.

رسانه‌های دولتی الجزایر گزارش می‌دهند که میلیون‌ها نفر از شهروندان در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرده‌اند. انتخابات با تدابیر شدید امنیتی و حضور گسترده‌ی مأموران انتظامی برگزار شد.

رأی‌گیری در بیشتر نقاط کشور تا شامگاه پنجشنبه به آرامی جریان داشت، تنها از منطقه بربرنشین کابیلای است که خبرهایی از درگیری مخالفان با نیروهای امنیتی گزارش شده است. گفته می‌شود که در درگیری‌ها چند نفر زخمی شده‌اند.

یگان‌های اخذ رأی در ساعت ۸ شب پنجشنبه (۱۷ آوریل/ ۲۸ فروردین) بسته ‌شد و نتایج انتخابات قرار است روز جمعه اعلام ‌شود. اما برای بسیاری از مردم برنده‌ی انتخابات معلوم است و او کسی نیست جز عبدالعزیز بوتفلیقه، ‌رئیس‌جمهور کشور که مصمم است برای بار چهارم رئیس جمهور شود.

رئیس جمهور ۷۷ ساله الجزایر بیمار است و روی صندلی چرخ‌دار رأی خود را به درون صندوق انداخت. کسی در خودپسندی بوتفلیقه تردید ندارد، اما برخی از شهروندان او را ضامن ثبات و امنیت می‌دانند.

بوتفلیقه از سال ۱۹۹۹ رهبر بزرگترین کشور آفریقاست. برخی از احزاب سیاسی انتخابات را تحریم کرده‌اند. آنها رئیس جمهور را متهم می‌کنند که بخشی از فساد گسترده در الجزایر است که اکنون از تقلب در انتخابات نیز روی‌گردان نیست.

در الجزایر ۲۳ میلیون نفر دارای حق رأی هستند. از میزان شرکت مردم هنوز گزارش دقیقی منتشر نشده است. در انتخابات دوره پیش که در سال ۲۰۰۹ برگزار شد، حدود ۷۵ درصد در انتخابات شرکت کردند.

میدان بی‌رقیب

در انتخابات ریاست جمهوری الجزایر در برابر بوتفلیقه ۵ نامزد دیگر شرکت کرده‌اند، اما هیچ یک از آنها شانسی برای پیروزی ندارند.

بسیاری از احزاب و نیروهای سیاسی انتخابات را تحریم کرده‌اند. آنها بوتفلیقه را به دیکتاتوری فردی متهم می‌کنند. اما بسیاری نیز او را تنها مترسکی می‌دانند که محافل و قدرت‌های فاسد او را بر سر کار گذاشته‌اند تا بتوانند ذخایر گرانبهای کشور را غارت کنند.

پیش از این طبق قانون اساسی الجزایر رئیس جمهور تنها می‌توانست برای ده سال یعنی دو دوره پنج ساله در این مقام باشد.

اما با تغییر قانون اساسی در سال ۲۰۰۸ این محدودیت برداشته شد و رئیس جمهوری در عمل مادام‌العمر شد.

بیشتر افراد تحصیل‌کرده و روشنفکر با بوتفلیقه مخالف هستند.

اما در جامعه گروهی نیز از او پشتیبانی می‌کنند، بیشتر به این دلیل که عقیده دارند او صلح را به الجزایر برگردانده و ثبات را در کشور حفظ کرده است.

بسیاری از مردم از آشوب و ناامنی به شدت هراس دارند. در کشمکش‌هایی که سالیان دراز میان دولت و اسلام‌گرایان افراطی جریان داشت، بیش از ۱۵۰ هزار نفر در الجزایر کشته شدند.

بوتفلیقه موفق شد با اسلام‌گرایان به توافق برسد و به جنگ و خونریزی در کشور پایان دهد. دولت چنین تبلیغ می‌کند که هر نوع فعالیتی در مخالفت با دولت، کشور را به کشتار و آشوب دچار خواهد کرد.

به نظر مخالفان دولت تنها با نیرنگ و فریب بر تضادهای عمیق جامعه سرپوش گذاشته است. از طرف دیگر دولت به بهانه مبارزه با نیروهای افراطی، آزادی‌های مدنی را برچیده است. آزادی بیان و اجتماعات به شدت محدود شده است.

بسیاری از ناظران اعتراضات سال ۲۰۰۹ در الجزایر را طلیعه "بهار عربی" می‌دانند. اما رژیم بوتفلیقه توانست این قیام را با خشونت و اختناق سرکوب کند.

در انتخابات سال ۲۰۰۹ به گزارش رسانه‌های نزدیک به دولت، بوتفلیقه حدود ۹۰ درصد آرا را کسب کرد. به نظر مخالفان رژیم، انتخابات با تقلب گسترده صورت گرفته و آمار آن جعلی بود. سازمان‌های مدافع حقوق بشر مانند "عفو بین‌الملل" رژیم بوتفلیقه را به لگدمال کردن حقوق بنیادی مردم متهم می‌کنند.