Η Deutsche Bank αναζητεί στρατηγική

Ήδη την Παρασκευή (24.4.) το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας συγκαλείται εκτάκτως, για να συζητήσει ένα νέο σχέδιο στρατηγικής. Επίκεντρο των όποιων διεργασιών αναμένεται να είναι η τράπεζα Postbank, θυγατρική του ομίλου της Deutsche Bank από το 2010. Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για πιθανή πώληση της Postbank, ενώ η εναλλακτική λύση θα ήταν ο διαχωρισμός του ομίλου σε μία τράπεζα για τις επιχειρήσεις και μία άλλη για τη λιανική τραπεζική.

«Προσωπικά πιστεύω ότι από το διοικητικό συμβούλιο θα πρέπει να περιμένουμε και άλλες αποφάσεις εκτός από την πώληση της Postbank» λέει ο καθηγητής τραπεζικής διοίκησης στο πανεπιστήμιο του Χόενχαϊμ Χανς Πέτερ Μπούργκχοφ. «Σκοπός της νέας στρατηγικής θα είναι να φανεί στις αγορές ότι η τράπεζα δίνει το παρών και μπορεί να προκαλεί εξελίξεις, αλλά και εκπλήξεις». Για τους 14.800 εργαζόμενους στην Postbank η αβεβαιότητα προκαλεί αγωνία, καθώς μάλιστα βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για νέα συλλογική σύμβαση εργασίας και από τη Δευτέρα έχει κηρυχθεί απεργία στη θυγατρική του ομίλου Deutsche Bank.

Απεργίες στην τράπεζα Postbank

Το συνδικάτο Verdi που εκπροσωπεί εργαζόμενους στον τομέα των υπηρεσιών, ζητεί αυξήσεις ύψους 5,5%. Επιπλέον διεκδικεί καλύτερο νομικό καθεστώς προστασίας από ενδεχόμενη απόλυση. Σύμφωνα με το συνδικάτο, στην καθιερωμένη ψηφοφορία σχεδόν το 95% των εργαζομένων τάχθηκε υπέρ της πρότασης για απεργία διαρκείας, προκειμένου να πιέσει για ικανοποίηση των αιτημάτων του. Πάντως πολλοί από τους εργαζόμενους στην Postbank έχουν καθεστώς δημοσίου υπαλλήλου και επομένως δεν μπορούν να απολυθούν. Η ίδια η τράπεζα έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν μπορεί να αποκλείσει απολύσεις με δεδομένη τη συνεχή μείωση κερδών και τη διαρκή αναδιάρθρωση στον τραπεζικό τομέα. Με άλλα λόγια: Ενδεχόμενη αποφυγή απολύσεων θα μείωνε το αντίτιμο για ενδεχόμενη πώληση της Postbank. Ως πιθανοί αγοραστές αναφέρονται ο ισπανικός όμιλος Santander και η γαλλική BNP Paribas.

Σύμφωνα με την οικονομική επιθεώρηση Wirtschaftswoche, η Deutsche Bank διεκδικεί αντίτιμο ύψους έξι δισεκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή περίπου τα χρήματα που είχε διαθέσει η ίδια για να αγοράσει την Postbank. Ωστόσο αυτό το ποσό μάλλον δεν θεωρείται ρεαλιστικό, λόγω παλαιότερων επισφαλειών της Postbank που πλησιάζουν τα 11 δις. Ο καθηγητής Χανς Πέτερ Μπούργκχοφ εκτιμά ότι παραμένει άδηλο, εάν βρεθεί αγοραστής. «Ως καθηγητής τραπεζικής πιστεύω πάντως ότι μία τράπεζα θα πρέπει να διατηρεί μεγάλο εύρος εργασιών, ώστε να εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή διασπορά κινδύνου. Βεβαίως αυτό έχει ένα κόστος. Επιπλέον προϋποθέτει ότι θα συνυπάρξουν περισσότερες επιχειρηματικές κουλτούρες υπό μία κοινή σκέπη. Αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να αντέξει μία τράπεζα σαν την Deutsche Bank, η οποία άλλωστε ήδη θεωρείται υπόδειγμα αυτής της συνύπαρξης» τονίζει ο γερμανός ειδικός.

Συρρίκνωση ενός τραπεζικού κολοσσού

Ενδεχόμενη πώληση της Postbank θα αποτελούσε σημαντικό βήμα για μία ριζική αναδιάρθρωση της τράπεζας με στόχο την αύξηση των κερδών της. Σήμερα η Deutsche Bank συμμετέχει σε κάθε είδους τραπεζικές εργασίες, από την επενδυτική τραπεζική και τη διαχείριση περιουσίας για ιδιαίτερα εύπορους πελάτες μέχρι τη λιανική τραπεζική για τους «πολλούς». Σε αυτό το τελευταίο κομμάτι αναμένονται και οι μεγαλύτερες αλλαγές. Σύμφωνα με πληροφορίες, δεν αποκλείεται να κλείσουν έως και 700 υποκαταστήματα σε όλη τη Γερμανία, με αποτέλεσμα να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Η κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας Die Welt υποστηρίζει πάντως ότι ακόμα και στην επενδυτική τραπεζική οι περικοπές θα είναι μεγαλύτερες απ΄ότι αρχικά υπολογιζόταν, με στόχο νε εξοικονομηθούν έως και 200 δισ. ευρώ. Η ίδια η τράπεζα δεν σχολιάζει τις όποιες φημολογίες, αλλά εκπρόσωπός της επισημαίνει ότι το αποτέλεσμα των διεργασιών για τη νέα στρατηγική θα δημοσιοποιηθεί πριν από τα τέλη Ιουνίου. «Αυτό είναι το σημείο που προκαλεί για μένα τα μεγαλύτερα ερωτήματα» επισημαίνει ο καθηγητής Μπούργκχοφ. «Με τέτοια εργασιακή ανασφάλεια πώς θα πειστούν οι εργαζόμενοι τις τράπεζας να δώσουν και πάλι τον καλύτερο εαυτό τους; Η όποια νέα επιχειρηματική κουλτούρα προϋποθέτει μακροπρόθεσμη αξιοπιστία, η οποία δεν κτίζεται με βραχυπρόθεσμες αλλαγές στρατηγικής».

Klaus Ulrich / Γιάννης Παπαδημητρίου