Γυναίκες από τη Δύση για τη Τζιχάντ

Οι τρεις κοπέλες από τις ΗΠΑ είχαν κάνει σχεδόν το μισό του δρόμου προς το χαλιφάτο της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, όταν η γερμανική ομοσπονδιακή αστυνομία τις σταμάτησε στο αεροδρόμιο της Φραγκφούρτης και τις έστειλε από εκεί που ήρθαν. Άλλες όμως από την Ευρώπη και τη Β. Αμερική κατάφεραν να φτάσουν στη Συρία. Ανήκουν κι αυτές στους εθελοντές που στρατολογούνται από τους τζιχαντιστές, αν και οι γυναίκες αποτελούν την απόλυτη μειοψηφία.

«Υπάρχει παρανόηση»

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η περίπτωση της 16χρονης μαθήτριας από την Κωνσταντία τράβηξε τους προβολείς της δημοσιότητας πάνω της. Πέρασε μυστικά από την Τουρκία σε στρατόπεδο εκπαίδευσης της Συρίας. Η Κατερίνε Μπράουν, εμπειρογνώμων σε θέματα τρομοκρατίας του Πανεπιστημίου King's College, υπολογίζει ότι 200 ευρωπαίες πολεμούν στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας και θεωρεί ότι η απόφασή τους έχει πολλές αιτίες. «Το Ισλαμικό Κράτος προσφέρει μια πολιτική ουτοπία», υποστηρίζει μιλώντας στη DW. «Υπάρχει παρανόηση και σε αυτό συμβάλουν οι πολλές επικριτικές συζητήσεις για το Ισλάμ στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα πολλοί μουσουλμάνοι να αισθάνονται περιθωριοποιημένοι. Υπάρχει όμως και η διάθεση για περιπέτεια στα ξένα, όπως είχε συμβεί και στον ισπανικό εμφύλιο πριν από 75 χρόνια. Μερικές μουσουλμάνες θέλουν να ενεργοποιηθούν ενσυνείδητα για το αυτόκλητο χαλιφάτο, θέλουν να γίνουν τμήμα του καινούργιου, κάτι σαν μητέρες του έθνους και γυναίκες των πολεμιστών», σημειώνει η Μπράουν.

«Κουλτούρα διαμαρτυρίας»

Ο Μπούκχαρντ Φράιερ, επικεφαλής της Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος της Ρηνανίας Βεστφαλίας υπολογίζει ότι από το γερμανικό κρατίδιο έχουν φύγει γύρω στις 25 γυναίκες. «Αυτές οι γυναίκες είναι πολύ νέες, νεότερες και από τους άνδρες, ανάμεσα στα 16 και τα 20». Σχεδόν όλες προέρχονται από οικογένειες με μεταναστευτικό παρελθόν, αλλά οι λιγότερες έχουν ασπαστεί το Ισλάμ. Και ο Φράιερ υποστηρίζει ότι λείπει σε αυτές τις κοπέλες η αναγνώριση και ο προσανατολισμός, όπως και στους νέους, γι' αυτό και αποφασίζουν να πάρουν ακραίους δρόμους. Σε αυτό προστίθεται και αυτό που αποκαλείται «κουλτούρα διαμαρτυρίας» και επιθυμία απομάκρυνσης από την οικογένεια. «Υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις, όπου οι γυναίκες πιστεύουν ότι θα μπορούν στη Συρία να ζουν και να βιώνουν την πίστη τους με τη μαντήλα στο κεφάλι καλύτερα από ό,τι στη Γερμανία», συμπληρώνει ο Φράιερ και κάνει αναφορά στη ρομαντική πλευρά ενός γάμου με έναν μελλοντικό «μάρτυρα».

Υποβοηθητικό ρόλος

Για πολλές νεόκοπες υποστηρίκτριες του Ισλαμικού Στρατού το διαδίκτυο έπαιξε σημαντικό ρόλο Μέσω προπαγανδιστικού υλικού από βίντεο, μπλογκ και δημοσιεύσεις στο facebook άλλων γυναικών γνώρισαν την οργάνωση και ένοιωσαν να προσελκύονται. Εκτός από πρακτικές συμβουλές μπορούν να ενημερωθούν για τον τρόπο ζωής γεμάτο από στερήσεις. Για τους συντηρητικούς σαλαφιστές οι γυναίκες έχουν ελάχιστα περιθώρια κινήσεων. Στο κοσμοείδωλό τους μια γυναίκα είτε θα είναι πιστή σύντροφος ενός πολεμιστή ή μητέρα, αλλά όχι να πολεμά η ίδια εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων. Ο Φράιερ υποστηρίζει ότι και τότε ο ρόλος της είναι υποβοηθητικός του μαχητή ανδρός. Πολλές αφυπνίζονται όταν δουν την πραγματικότητα, αλλά τις περισσότερες φορές είναι πολύ αργά. Τόσο ο γερμανός ειδικός, όσο και η Κατερίνε Μπράουν πιστεύουν τελικά ότι η επιλογή ριζοσπαστικοποίησης έχει να κάνει ως αφετηρία την πολιτική και τη στάση διαμαρτυρίας, και όχι με τη θρησκεία. Γιατί ένα ποσοστό γυναικών που αποφασίζει να πάει στη Συρία έχει ελλιπείς γνώσεις για το Ισλάμ.

Andreas Gorzewski / Ειρήνη Αναστασοπούλου