Rapa Nui
Jedno z najbardziej oddalonych od reszty świata, zamieszkałych miejsc na naszym globie nosi nazwę Wyspy Wielkanocnej. Czyżby jej mieszkańcy tak entuzjastycznie szukali rokrocznie wielkanocnych jajek?
Wyspa Wielkanocna
Jedno z najbardziej oddalonych od reszty świata, zamieszkałych miejsc na naszym globie nosi nazwę Wyspy Wielkanocnej. Czyżby jej mieszkańcy tak entuzjastycznie szukali rokrocznie wielkanocnych jajek?
W wielkanocną niedzielę
Odkrył ją w 1772 roku holenderski żeglarz Jacob Roggeveen. Była to wielkanocna niedziela, stąd nazwa wyspy. Samotna wyspa położona na południowym Pacyfiku jest najbardziej wysuniętym na północ przyczółkiem polinezyjskiej kultury. Liczy zaledwie 24 km długości i 13 km szerokości. Od 1888 roku należy do Chile.
Narodzona z wulkanów
Podobnie jak wyspy Motu Nui i Motu Iti Wyspa Wielkanocna jest pochodzenia wulkanicznego. Uformowały ją trzy wulkany wypluwające lawę na powierzchnię morza, gdzie stygnie i stopniowo tworzy ląd. Proces ten trwał paręset tysięcy lat, jakieś 750 tys. do 100 tys. lat temu.
Śpiące olbrzymy
Wulkany są dziś nieczynne i nie stanowią zagrożenia dla ludzi. Z ich kraterów pierwotni mieszkańcy wyspy zbierali wodę deszczową. Dzisiejsi mieszkańcy używają pomp, które wydobywają na powierzchnię wodę gruntową.
Moai
Z tufu wulkanicznego do 17. wieku wyspiarze tworzyli te wysokie do 20 metrów posągi: moai. Czcili w ten sposób słynnych przodków. Od 1995 roku maoi są światowym dziedzictwem kultury wpisanym na listę UNESCO.
Szacunek dla kultury
Na początku roku mieszkańcy Wyspy Wielkanocnej – Rapanujczycy świętują trwające dwa tygodnie Tapati, hołd składany tradycyjnej kulturze i festiwal rywalizacji. Jedną z dyscyplin jest jak najbardziej wyszukane ozdobienie ciała. Dzisiaj żyje na Wypsie Wielkanocnej blisko 6 tys. ludzi. Dwie trzecie z nich, to potomkowie pierwotnych mieszkańców. Pozostali to przybysze, głównie z Chile.
Jedyny w swoim rodzaju
Toromiro jest niespotykanym nigdzie indziej gatunkiem drzewa. Z jego drewna mieszkańcy wykonywali rytualne przedmioty. Dziś toromiro jest wymarłym gatunkiem, hodowane jest wyłącznie w ogrodach botanicznych.
Czarno-biały skrzydlaty gość
Rybitwa czarnogrzbieta gniazduje, czyli wysiada jaja najchętniej na skałach w pobliżu równika. W skale wyszukuje niewielkie wgłębienia, gdzie składa jaja. Małe skały wokół Wyspy Wielkanocnej są idealnym miejscem na lęgowisko. Poza okresem lęgowym rybitwy czarnogrzbiete spędzają większość czasu w powietrzu.
Szukanie jaj
Przylot ptaków na wyspę był dla jej męskich mieszkańców okazją do współzawodnictwa. Płynęli do lęgowiska szukając jaj rybitwy. Podobnie jak przy popularnym w Niemczech szukaniu jajek wielkanocnych – kto znajduje jajko pierwszy, zostaje zwycięzcą.