To νέο άσυλο είναι λίγο ...παλιό

Σχεδόν επί 15 χρόνια διαπραγματεύονταν οι υπουργοί Εσωτερικών της ΕΕ τη νέα νομοθεσία για την παροχή ασύλου σε πρόσφυγες από τρίτες χώρες. Οι αλλαγές που αποφασίζονται στη νέα νομοθεσία κρίνονται σημαντικές, γιατί θεσπίζουν ενιαίες προδιαγραφές για την παροχή ασύλου σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Επιπλέον, η νέα νομοθεσία ικανοποιεί πάγια αιτήματα, ιδιαίτερα των χωρών της βόρειας Ευρώπης: Η επεξεργασία της αίτησης των αιτούντων άσυλο θα πρέπει να γίνεται μέσα σε έξι μήνες, έναντι τουλάχιστον 18 σήμερα, η πρόσβαση των ανθρώπων αυτών στην αγορά εργασίας θα διευκολύνεται, ώστε να επιβαρύνεται λιγότερο ο κρατικός προϋπολογισμός στη χώρα υποδοχής, ενώ τα δακτυλικά τους αποτυπώματα θα καταχωρούνται για τρία χρόνια στην ευρωπαϊκή βάση δεδομένων Eurodac, ώστε να αποφεύγεται κατάχρηση της νομοθεσίας περί ασύλου.

Ειδικά αυτό το τελευταίο προκαλεί την αντίδραση μη κυβερνητικών οργανώσεων που υποστηρίζουν ότι η νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία περί ασύλου κινείται σε μία λογική «ποινικοποίησης» των προσφύγων. «Αυτή η πολιτική δεν αρμόζει σε έναν κάτοχο του Νόμπελ Ειρήνης» δήλωσε χαρακτηριστικά στην Ολομέλεια του Στρασβούργου η Γερμανίδα ευρωβουλευτής των Πρασίνων Φραντσίσκα Κέλερ.

Διατηρείται το «Δουβλίνο ΙΙ»

Οι χώρες της νότιας Ευρώπης επικρίνουν ιδιαίτερα το γεγονός ότι, παρά τις επιμέρους αλλαγές στη νομοθεσία περί ασύλου, διατηρείται η κυρίαρχη λογική του κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ», σύμφωνα με την οποία ο ενδιαφερόμενος μπορεί να ζητήσει άσυλο μόνο στην πρώτη «χώρα εισόδου» στην ΕΕ. Η μηχανιστική εφαρμογή, επισημαίνουν πολλοί ευρωβουλευτές, έχει ως αποτέλεσμα να επιβαρύνονται χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Μάλτα και η Κύπρος, που εκ των πραγμάτων αποτελούν πύλες εισόδου προς την «Ευρώπη των 27». Επιπλέον το «Δουβλίνο ΙΙ» μπορεί να έχει τραγικά αποτελέσματα και για τους ίδιους τους πρόσφυγες, καθώς ολόκληρες οικογένειες χωρίζονται, όταν τα μέλη της τυχαίνει να υποβάλουν αιτήσεις ασύλου σε διαφορετικές χώρες.

Το 2012 έγιναν στην ΕΕ 330.000 αιτήσεις για την παροχή ασύλου, εκ των οποίων εγκρίθηκαν τελικά 70.000, ιδιαίτερα στις χώρες της βόρειας Ευρώπης. Πολλοί ευρωβουλευτές επισημαίνουν πάντως, ότι η σημερινή άνιση κατανομή των αιτούντων ανάμεσα στα κράτη-μέλη, οδηγεί και σε λανθασμένα συμπεράσματα ως προς την έγκριση των αιτήσεων. Για παράδειγμα στη Φινλανδία υπάρχουν πιθανότητες 80% να εγκριθεί μία έγκριση για την παροχή πολιτικού ασύλου, ενώ στην Ισπανία η ίδια αίτηση είναι κατά 90% βέβαιο ότι θα ...απορριφθεί.

Γιάννης Παπαδημητρίου, Στρασβούργο   

Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής