Rolling Stones: Πέρασαν κιόλας 50 χρόνια…

Δώδεκα τραγούδια, μεταξύ αυτών και την κλασσική πλέον επιτυχία Route 66, περιείχε ο πρώτος μεγάλος δίσκος του αγγλικού συγκροτήματος με την αρχική του σύνθεση: Μικ Τζαγκερ, Μπράιαν Τζόουνς, Κηθ Ρίτσαρντς, Τσάρλι Γουοτς και Μπιλ Γουάιμαν. «Rolling Stones» ήταν και το όνομα του άλμπουμ. Επιτυχία έγινε την εποχή εκείνη το Not fade away, φτάνοντας στο Νο 3 του βρετανικού hit parade. Οι Τζάγκερ και Ρίτσαρντς πειραματίζονταν ακόμη συνθετικά, πολλές φορές με αναπάντεχα αποτελέσματα: το Tell Me, το πρώτο τραγούδι που συνυπογράφουν οι δύο θρύλοι του ροκ, μοιάζει περισσότερο με ποπ επιτυχία, παρά με το γνώριμο, μεταγενέστερο στυλ των γερόλυκων της ροκ μουσικής.

Η ηχογράφηση έγινε σε δύο μόνο κανάλια, κάτι σχεδόν πρωτογόνο για τα σημερινά στούντιο που προσφέρουν μέχρι και εκατό κανάλια. Για να ηχογραφήσουν τον δίσκο τους, οι Stones έκλεισαν για δέκα ημέρες το Regent Sound Studio στη Denmark Street του Λονδίνου, ένα σκοτεινό δωμάτιο όπου η ηχομόνωση γινόταν με θήκες αυγών. Αργότερα το Regent Studio έμελλε να αποκτήσει θρυλική φήμη και να φιλοξενήσει μεταξύ άλλων τους Who, τους Kinks και τους Yarbirds.

Η «απάντηση» στους Beatles

Σε αντίθεση με τους καλοχτενισμένους Beatles, που ήδη κυριαρχούσαν στο μουσικό στερέωμα, οι Rolling Stones παρουσιάστηκαν ως τα «κακά παιδιά» της ροκ μουσικής. Ήταν μία «απάντηση» στους Fab Four που επινόησε ο μουσικός παραγωγός Αντριου Όλνταμ, πρώην μάνατζερ των ίδιων των Beatles.
Μία ακόμη διαφορά από τους Beatles: Ο Μικ Τζάγκερ και η παρέα του έβαλαν στόχο από την αρχή να κατακτήσουν όχι μόνο τη βρετανική, αλλά και την αμερικανική αγορά. Ίσως αξιοποίησαν κατά κάποιον τρόπο και τις πρώτες επιτυχίες των ίδιων των Beatles, που το 1964 είχαν ήδη γίνει γνωστοί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Η στρατηγική των Stones φαινόταν και από την επιλογή των τραγουδιών για το πρώτο τους άλμπουμ, που περιείχε μόνο δύο δικές τους συνθέσεις, ενώ το υπόλοιπο ρεπερτόριο ήταν καθαρό αμερικανικό rhythm & blues. Ο πρώτος δίσκος των Stones γνώρισε τεράστια επιτυχία, καθώς έμεινε επί 12 εβδομάδες στο Νο 1 του βρετανικού hit parade και επιπλέον έφτασε στο Νο 11 των ΗΠΑ και στο Νο 2 στη Γερμανία.

Andreas Zimmer / Γιάννης Παπαδημητρίου
Υπεύθ.σύνταξης: Ειρήνη Αναστασοπούλου