Koment: Ndalimi i qeseve plastike vetëm politikë simbolike

Nëse qeset e plasmasit përhapen në mjedis, padyshim ato janë të dëmshme: po të gëlltiten prej zogjve, breshkave, peshqve dhe gjitarëve të detit. Mikroplastikat grumbullohen në rrjetin e industrisë ushqimore dhe tek e fundit polimeret sërish përfundojnë në pjatat tona.

Por asgjë nuk ndryshon nga ky problem me vendosjen e gjobave ndaj përdorimit të qeseve të plasmasit në tregti apo me ndalimin e tyre, në rast se këto rregulla zbatohen vetëm në vendet e zhvilluara industriale. Sepse kudo atje, ku ka sisteme mirëfunksionuese të asgjësimit të mbeturinave - si në Gjermani apo në Singapor - pothuajse asnjë qese plasmasi nuk përfundon në lumenj apo detra.

Kontraste në vetëdijësimin për mjedisin

Gjithashtu në vende të tilla në opinion është mjaft e zhvilluar vetëdija për mjedisin. Kushdo që i hedh plehrat jo në vendin e duhur, duhet të llogarisë se do ta vrojtojnë, do ta padisin dhe do ta gjobisin rëndë. Kjo për asyen, se qytetarët e tjerë janë të sensibilizuar dhe nuk qendrojnë indiferentë.

Ndryshe qendron puna në vendet në ekspasion dhe ato në zhvillim si në Indi, apo edhe në brezin e ullishteve në BE, si në Italianë e Jugut apo në Greqi. Në këto vende rëndom lumenjtë abuzohen si të ishin depo mbeturinash - larg syrit, larg zemrës! Në vende të tilla ndonëse ndalimi i qeseve të plasmasit mund ta zbusë disi situatën, ai nuk mund ta zgjidhë aspak problemin thelbësor me qeset e plasmasit. Sepse edhe pa këto qese atje mbeturinat do të vazhdojnë të hidhen në det.

E vetmja çka mund të ndihmojë vërtetë, është grumbullimi dhe asgjësimi sistematik i mbeturinave. Por kjo s'mund të realizohet pa impiantet moderne të djegies së mbeturinave. Kjo, krahas riciklimit, është e vetmja formë e pastër, e përshtatshme për mjedisin dhe me rendiment për asgjësimin e mbeturinave. Në këtë mënyrë zgjidhen shumë më tepër probleme, se sa vetëm ndotja e detrave nga qeset e plasmasit.

Djegia moderne e mbeturinave nuk është aspak toksike

Nëse plehërat digjen në mënyrë profesionale, praktikisht nuk krijohen gazra helmues. Një impiant modern i djegies së mbeturinave, që përballon më shumë se gjysmë milion ton plehra në vit, çliron më pak dioksinë me përqendrim të lartë toksik dhe enoletere, se sa një kazan i vetëm plehërash që digjet, gjë që e has rëndom në çdo cep rruge në vendet në zhvillim. Vetëm djegia e plehërave mund të garantojë, që helmet të mos depërtojnë në tokë dhe në ujërat nëntokësore, siç ndodh shpesh me deponitë e mbeturinave.

Nëse vendet e zhvilluara, që qysh tani praktikojnë një mbrojtje shembullore të mjedisit, e ndalojnë apo e kufizojnë përdorimin e qeseve të plasmasit, kjo mbetet thjeshtë një politikë simbolike - ngjashëm si detyrimi për përdorimin e kokave të dushit që konsumojnë pak ujë në zonat tropikale: masa të tilla janë pa efekt dhe e anashkalojnë zgjidhjen e problemit.