فی داناوی با شوقی تازه در هفتاد سالگی

فی داناوی به خاطر اندام کشیده و نگاه خیره‌اش، از آغاز ورودش به سینما در سال ۱۹۶۳، روی پرده در نقش زنان نیرومند ظاهر شد که می‌توانستند پا به پای قوی‌ترین مردان ماجراهای سخت را تجربه کنند.

او در سال ۱۹۶۷ در کنار وارن بیتی در فیلم "بانی و کلاید" ظاهر شد، در نقش "بانی" ششلول‌بندی جسور که در عین حال دلبری نوازشگر بود. در سال ۱۹۶۸ در فیلم "ماجرای توماس کراون" به کارگردانی نورمن جویسون در کنار استیو مک کوین ایفای نقش کرد.

ببینید: فیلم‌ها و زندگی فی داناوی از دریچه‌ی دوربین

در دهه ۱۹۷۰ نقش هایی پیچیده‌تر به عهده گرفت: مثلا در فیلم "بزرگمرد کوچک" در کنار داستین هافمن ظاهر شد، در نقش زن یک کشیش که سرانجام فاحشه می‌شود. یا در فیلم "سه روز کندور" به کارگردانی سیدنی پولاک در کنار رابرت ردفورد.

فی داناوی در سال ۱۹۷۴ در فیلم "محله چینی‌ها" به کارگردانی رومن پولانسکی در کنار جک نیکلسون ظاهر شد.

اسکار بهترین بازیگر زن

شهرت و محبوبیت فی داناوی با فیلم "شبکه" به کارگردانی سیدنی لومت به اوج رسید. این فیلم از مؤثرترین فیلم‌های هالیوود در نقد هجوآمیز دنیای رسانه‌های جمعی، نقش آن‌ها در تحریف واقعیت و نفوذ آن‌ها در عالم سیاست است. فی داناوی با مهارت و ظرافتی کم‌نظیر نقش سرپرست شبکه‌ای تلویزیونی را ایفا می‌کند که برای موفقیت و پیشرفت همه چیز و همه کس را فدا می‌کند.

فی داناوی به خاطر بازی در فیلم شبکه جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد. اما برخلاف انتظار، پس از دریافت اسکار پیشرفت چشمگیری نداشت و نقش‌های کوچکتری ایفا کرد.

فی داناوی در سال ۱۹۸۱ در فیلم "مامان جان" شرکت کرد که در آن نقش جون کرافورد، ستاره بزرگ دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ را ایفا کرد. هنرنمایی او در این فیلم درخشان بود، اما فیلم توفیق زیادی به دست نیاورد.

دور از هالیوود

فی داناوی از اوایل دهه ۱۹۸۰ از هالیوود به انگلستان رفت، در این کشور ازدواج کرد و چند سالی ماندگار شد. در سال ۱۹۸۷ پس از طلاق و تلاشی زندگی خانوادگی به هالیوود برگشت.

ناکامی‌ها و ناملایمات زندگی، او را با افسردگی و تلخ‌کامی روبرو کرد که درمان آن را در الکل یافت. در فیلم "بارفلای" در کنار میکی رورک، نقش زنی الکلی را ایفا کرد، که از سیمای واقعی او دور نبود.

فی داناوی در زمانی که کمابیش به گمنامی فرو رفته بود، در سال ۱۹۹۳ در فیلم "رؤیای آریزونا" به کارگردانی امیر کوستوریتسا، سینماگر نامی یوگسلاوی، ظاهر شد. از آن پس بیشتر به ایفای نقش زنان عصبی، کناره‌گیر و ستیزه جو پرداخته است.

داناوی در ۱۴ ژانویه ۱۹۴۱ در فلوریدا به دنیا آمد. پدرش افسر ارتش بود و او در شهرهای گوناگون ایالات متحده بزرگ شد. در خاطرات خود نوشته است که از سال‌های کودکی عاشق بازیگری بوده و تقلید از زندگی دیگران را همیشه دوست داشته است. او در نوجوانی در مدارس هنرپیشگی بوستون و نیویورک دوره بازیگری گذراند و به ویژه سه سال زیر هدایت الیا کازان، کارگردان نامی، آموزش دید.

فی داناوی گله کرده است که هالیوود به ستاره‌های زن بالای ۴۰ سال عنایتی ندارد و آن‌ها را تنها برای نقش‌های کم‌مایه و سطحی در نظر می‌گیرد. او همیشه از نقش‌هایی که به او پیشنهاد شده، شکوه کرده است، و کم نیستند منتقدانی که عقیده دارند هالیوود نتوانست از توانایی‌های او به خوبی استفاده کند.

فی داناوی روز ۱۴ ژانویه ۷۰ ساله می‌شود. او خود را برای کارگردانی فیلمی سینمایی آماده می‌کند. او قصد دارد سرگذشت ماریا کالاس، خواننده‌ی افسانه‌ای اپرا را روی پرده بیاورد. داناوی ۱۵ سال پیش نقش کالاس را در صحنه تئاتر برادوی (نیویورک) ایفا کرده است.

AA/JT