سیمین بهبهانی: افتخاری است که به نمایندگی کمپین، جایزه سیمون دوبوار را دریافت کنم

جایزه "سیمون دوبوار" در سال ۲۰۰۹ به پاس «حرکت شجاعانه و اصولی» زنان ایران برای تغییر قوانین تبعیض‌آمیز، به کمپین یک میلیون امضا اهدا شد. این جایزه به ابتکار جولیا کریستوا، فیلسوف فمینیست فرانسوی، از سال ۲۰۰۸ و به‌خاطر صدمین سالگرد تولد سیمون دوبوار پایه‌گذاری شد. کریستوا جایزه "سیمون دوبوار" را برای زنان و حرکت‌هایی در نظر گرفت که در شرایط مخاطره‌آمیز، به مبارزه با تبعیض علیه زنان می‌پردازند.

دویچه‌وله: خانم بهبهانی شما به‌عنوان نماینده‌ی کمپین یک میلیون امضا از ایران آمده‌اید تا جایزه‌ی سیمون دوبوار را دریافت کنید، جایزه‌ی یک نویسنده فمینیست فرانسوی در دستان یک شاعر فمینیست ایرانی. این چه چیزی را برای شما تداعی می‌کند؟

سیمین بهبهانی: باید بگویم که این جایزه به کمپین یک میلیون امضا که زنهای ایرانی برای آن فعالیت کرده و امضا جمع می‌کنند، تعلق گرفته است. بسیار برای من مایه‌ی افتخار است که هم این جایزه به زنان ایرانی تعلق گرفته و هم برای خود من مایه‌ی افتخار است که بانوان ایران، من را به‌عنوان نماینده‌ی خودشان معرفی کرده‌اند که این‌جا بیایم و این جایزه را دریافت کنم و برای خانم‌ها ببرم. این افتخار نصیب کمپین یک میلیون امضا خواهد شد.

در روزهای اخیر بحثی در میان کنشگران کمپین درگرفته و برخی‌ها گفته‌اند بهتر است که کمپین وجه نقدی این جایزه را قبول نکند و حتا یک همه‌پرسی در این مورد برگزار کردند و گفتند که این ممکن است استقلال کمپین را خدشه‌دار بکند. نظر شما راجع به این قضیه چیست؟

این جایزه مبلغی دارد که به هرحال می‌تواند یک خدمت کوچکی به عالم بشریت بکند و خودش هم یک افتخار بزرگ است. افتخار بزرگش مال خانم‌هایی هست که عضو کمپین یک میلیون امضا هستند و شب و روز خودشان را در راه این کار گذاشته‌اند و دارند امضا جمع می‌کنند. ولی وجه نقدی‌اش را اگر خانم‌ها بتوانند تصمیم بگیرند که در یک راه بسیار مفید و عام‌المنفعه‌ای و برای مصرفی که دردی از جامعه را دوا بکند خرج بکنند، بسیار خوب است. حالا این دیگر با اختیار خودشان است که به هرجایی که می‌خواهند تقدیم کنند یا به هر زخمی که می‌خواهند بزنند.

دریافت جوایز بین‌المللی که تا به حال در ایران کم هم اتفاق نیفتاده، چه تاثیری بر فعالیت زنان ایران می‌گذارد ؟

جایزه یعنی تشکری که از یک شخص یا یک اجتماع یا یک سازمان می‌شود. این جایزه موجب تشویق و دلگرمی خواهد شد، موجب این خواهد شد که مردم دیگر هم بدانند که برای کمپین یک میلیون امضا یا برای فعالیت‌های دیگر اجتماعی چقدر زحمت هدر رفته و چقدر کار شده و چقدر نیرو گذاشته شده است، و این موجب می‌شود که مردم به کارهای خوب تشویق بشوند.

خانم بهبهانی شما از اولین حامیان کمپین یک میلیون امضا بوده‌اید، از حدود دو سال و خرده‌ای پیش تا به امروز. روند فعالیت کمپین را در طول این دو سال چه‌طور می‌بینید؟

من البته از اولین‌ها بودم، ولی به‌یاد می‌آورم خانم منصوره شجاعی را که با من این مطلب را درمیان گذاشت، خانم نوشین احمدی، خانم پروین اردلان و خانم ناهید میرحاج را که این‌ها کسانی بودند که این راه را شروع کردند، آغازگر بودند و بعد تمام خانم‌های ایرانی با کمال رغبت این وظیفه را به عهده گرفتند. حتا جوانان ما، حتا دانشجویان ما، حتا مادران ما، همه و همه در راه گردآوردن امضا کوشش کردند و نه تنها در راه گرد‌آوردن امضا، بلکه برای تفهیم مرام خودشان، تفهیم آن‌چه می‌خواهند. با زنها تماس می‌گرفتند، در کار بودند و توضیح می‌دادند که چرا باید یک زن حقوق برابر با مرد داشته باشد و برای همه‌ی این‌ها وقت صرف کردند. و این تنها گرفتن امضا نبوده، تنها به اصطلاح نمایشی نبوده است. این کاری بوده که جامعه را روشن کرده و زنها را به کار واداشته و حتا زنهای خیلی مسن در این کار شرکت می‌کنند، دخترهای خیلی جوان شرکت می‌کنند، آقایان بسیار محترم شرکت می‌کنند. ما امضاهایی داریم که از همه‌ی قشرها هستند و فوق‌العاده موفقیت‌آمیز بوده است. حتا ما از زنان روستایی امضاهایی داریم، با آنها تماس گرفتیم، با زنان شهری تماس گرفتیم و این‌ها زحماتی بوده که موجب آگاهی جامعه شده و الان جامعه‌ی زن ایرانی، خواهان حقوق برابر با مرد است.