سطوح بالای "مواد شیمیایی ماندگار" در زنان مبتلا به سرطان
۱۴۰۲ مهر ۵, چهارشنبه
محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی اخیراً کشف کرده‌اند زنانی که به سرطان‌های پستان، تخمدان، پوست و رحم مبتلا شده‌اند، به‌میزان قابل‌توجهی سطوح بالاتری از مواد شیمیایی ماندگار در بدن خود دارند.
به‌نوشته مدیکال‌نیوز‌تودی؛ برای این مطالعه که اخیراً در مجله Exposure Science and Environmental Epidemiology منتشر شده است، محققان بر روی سطوح مواد شیمیایی مانند مواد پرو پلی‌فلوروآلکیل (PFAS) و بیسفنول A (BPA) در زنان مبتلا به سرطان‌های خاص تمرکز کردند.
بیسفنول A یک ماده شیمیایی است که عمدتاً برای ساخت پلاستیک‌های پلی‌کربنات مورد استفاده در بطری‌های آب، پنجره‌های نشکن، عینک‌ها و ... استفاده می‌شود. مطالعات گذشته نشان می‌دهد که BPA یک منبع سرطان‌زا برای انسان است.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
محققان داده‌های نمونه‌های خون و ادرار مردان و زنان را تجزیهوتحلیل کردند. آنها از دو مجموعه داده استفاده کردند. اولی غلظت PFAS را در بیش از ۱۶ هزار نفر بررسی کرد، در‌حالی‌که دومی سطح فنل/پارابن را در بیش از ۱۰ هزار نفر مورد بررسی قرار داد.
دانشمندان دریافتند زنانی که در معرض PFDE (نوعی PFAS) قرار دارند، دو برابر بیش از سایر زنان، احتمال ابتلا به ملانوم را دارند.
محققان همچنین ارتباط بین PFNA و سرطان رحم را کشف کردند. همینطور زنانی‌که در معرض فنل‌هایی مانند BPA قرار دارند، بیش از سایرین در معرض خطر ابتلا به سرطان تخمدان قرار داشتند.
مواد شیمیایی ماندگار چیست؟
اصطلاح مواد شیمیایی ماندگار به مواد شیمیایی ساخته دست بشر که در صنایع مختلف استفاده می‌شوند، اشاره دارد که قابل‌تجزیه در بدن نیستند.
از آنجایی‌که PFAS برای ساخت محصولات مقاوم در برابر آب، گریس و لکه استفاده می‌شود، آنها را می‌توان در انواع محصولات روزمره نیز یافت، از جمله:
قابلمه نچسب
جعبه پیتزا و سایر بسته‌بندی‌های مواد غذایی
لباس‌های ضد آب مانند کت‌های بارانی
چترها
چادرهای مسافرتی
محصولات پاک‌کننده
گفتنی است، از ۸.۸ میلیون زن مبتلا به سرطان در سراسر جهان در سال ۲۰۲۰، ۲.۳ میلیون زن مبتلا به سرطان پستان تشخیص داده شدند که شایع‌ترین سرطان در جهان است.
سرطان کولورکتال، ریه، دهانه رحم، تخمدان، رحم (آندومتر) و پوست نیز در زنان شایع است.
در حالی‌که به‌طور‌کلی مشخص نیست دقیقاً چه چیزی باعث سرطان می‌شود، مطالعات گذشته نشان می‌دهد که خطر ابتلا به سرطان در زنان به عوامل مختلفی بستگی دارد. این موارد می‌تواند شامل ژنتیک، سیگار، چاقی، هورمون‌ها و عوامل خطرزای محیطی باشد.
افزایش خطر افسردگی در علاقه‌مندان به غذاهای فرآوری‌شده
مطالعه جدیدی که در مجله JAMA Open Network منتشر شده است، نشان می‌دهد که خوردن غذاهای "فرآوری شده" می‌تواند در افزایش خطر ابتلا به افسردگی نقش داشته باشد.
به‌نوشته فاکس‌نیوز؛ محققان بیمارستان زنان بریگهام و دانشگاه هاروارد انتخاب‌های غذایی و سلامت روانی بیش از ۳۱ هزار زن بین ۴۲ تا ۶۲ سال را مورد تجزیهوتحلیل قرار دادند.
در این مطالعه، غذاهای فراوری‌شده به دسته غلات فوق‌فرآوری‌شده، تنقلات شیرین، وعده‌های غذایی آماده، چربی‌ها و سس‌ها، محصولات لبنی فوق‌فرآوری‌شده، تنقلات شور، گوشت فرآوری‌شده، نوشیدنی‌ها و شیرین‌کننده‌های مصنوعی تقسیم شدند.
محققان عوامل دیگری را که می‌توانند بر خطر افسردگی تأثیر بگذارند، در نظر گرفتند، مانند سن، شاخص توده بدنی، فعالیت بدنی، سیگار کشیدن، سلامت خواب، درد مزمن، مصرف الکل، درآمد و بیماری‌های دیگر.
پس از تجزیهوتحلیل نتایج، محققان دریافتند افرادی‌که مقادیر بیشتری از غذاهای فوق‌فرآوری‌شده، به‌ویژه شیرین‌کننده‌های مصنوعی مصرف می‌کنند، ۳۴ تا ۴۹ درصد بیشتر از سایرین در معرض افسردگی هستند.
به‌گفته محققان، یکی از دلایل احتمالی این است که شیرین‌کننده‌های مصنوعی باعث ایجاد تغییرات شیمیایی در مغز می‌شوند که می‌تواند باعث ایجاد افسردگی شود.
آنها می‌گویند: شیرین‌کننده‌های مصنوعی از طریق مسیری متفاوت از شیرین‌کننده‌های طبیعی مانند شکر یا عسل بر مغز تأثیر می‌گذارند.
سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند که بزرگسالان، قندهای افزوده‌شده را به ۲۵ گرم یا کمتر (شش قاشق چایخوری) در روز محدود کنند.
خوراکی‌هایی که بدن با افزایش سن به آنها نیاز دارد
با افزایش سن، شما می‌توانید شروع به از‌دست‌دادن بسیاری از مواد معدنی، نسبت به جذب آنها کنید. این روند می‌تواند علت بیماری‌های مزمنی از قبیل پوکی استخوان، بیماری‌های عصبی، تضعیف سیستم ایمنی بدن، کاهش حافظه، آلزایمر، عفونت‌ها و التهاب باشد.
به‌نوشته نشریه پزشکی Web MD؛ در اینجا فهرستی از مواد مغذی معدنی و ویتامین‌ها که بدن شما با افزایش سن، بیشتر به آنها نیاز پیدا می‌کند، معرفی شده است:
کلسیم
فقر این ماده معدنی باعث می‌شود استخوان‌های شما راحت‌تر بشکنند، به‌خصوص برای زنان پس از یائسگی. کلسیم به عملکرد عضلات، اعصاب، سلول‌ها و رگ‌های خونی کمک می‌کند. زنان بالای ۵۰ سال و مردان بالای ۷۰ سال باید حدود ۲۰ درصد بیشتر از سایر بزرگسالان کلسیم دریافت کنند. شیر، ماست و پنیر منابع خوبی از این ماده معدنی هستند.
ویتامین B12
به تولید خون و سلول‌های عصبی کمک می‌کند. شما آن را به‌طور طبیعی از غذاهای حیوانی مانند گوشت، ماهی، تخم‌مرغ و لبنیات دریافت می‌کنید. مکمل‌ها و غذاهای غنی‌شده با ویتامین B12، مانند غلات صبحانه، منابع دیگر هستند. حدود ۳۰ درصد از افراد بالای ۵۰ سال به گاستریت آتروفیک مبتلا هستند که جذب این ویتامین را از غذاها برای بدن دشوار می‌کند. داروهای ضداسید معده، برخی داروها و جراحی کاهش وزن می‌توانند در کمبود B12 نقش داشته باشند.
ویتامین دی
بدن شما برای جذب کلسیم به آن نیاز دارد. بنابراین برای کمک به جلوگیری از پوکی استخوان آنها را در کنار هم مصرف کنید. ویتامین D همچنین به عضلات، اعصاب و سیستم ایمنی کمک می‌کند تا به درستی کار کنند. بدن با افزایش سن، کمتر قادر به تبدیل اشعه خورشید به ویتامین D است. دریافت این ویتامین از غذاها سخت‌تر است، اما ماهی‌های چرب مانند سالمون، ماهی خال‌مخالی و ساردین منبع خوبی هستند.
ویتامین B6
بدن شما از آن برای مبارزه با میکروب‌ها و تولید انرژی استفاده می‌کند. با افزایش سن به ویتامین B6 بیشتری نیاز دارید. برخی از مطالعات ارتباط بین سطح بالای B6 خون در افراد مسن و حافظه بهتر را یافته‌اند. نخود یک منبع آسان و ارزان است. جگر، ماهی‌های چرب و غلات صبحانه غنی‌شده نیز همینطور هستند.
پروبیوتیک‌ها
آنها را غذاهای تخمیر‌شده مانند ماست یا کلم ترش یا از مکمل‌ها می‌توانید دریافت کنید. آنها می‌توانند به مشکلات گوارشی مانند اسهال یا سندرم روده تحریک‌پذیر کمک کنند و حتی ممکن است در برابر آلرژی نقش محافظت‌کننده داشته باشند.
امگا ۳
این اسیدهای چرب، "ضروری" نامیده می‌شوند زیرا بدن شما نمی‌تواند آنها را بسازد. آنها برای چشم، مغز و سلول‌های اسپرم مهم هستند. همچنین می‌توانند در برابر بیماری‌های مرتبط با افزایش سن مانند آلزایمر، آرتریت و دژنراسیون ماکولا محافظت کنند. بهتر است امگا ۳ خود را از غذاهایی مانند ماهی چرب، گردو، روغن کانولا یا بذر کتان دریافت کنید.
سلنیوم
از سلول‌های شما در برابر آسیب و عفونت محافظت می‌کند. سلنیوم همچنین می‌تواند ماهیچه‌ها را قوی نگه دارد و ممکن است به پیشگیری از بیماری‌های مرتبط با سن مانند زوال عقل، برخی از انواع سرطان و بیماری تیروئید کمک کند. مصرف بیش از حد سلنیوم می‌تواند منجر به ریزش موها شده و ناخن‌ها را شکننده کند.
ورزش بین ۷ تا ۹ صبح، بهترین زمان برای رفع چاقی
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که تمرینات صبحگاهی، برای کاهش وزن موثرتر از سایر اوقات روز است.
به‌نوشته نشریه پزشکی هلث‌لاین و بر اساس تحقیق جدیدی که در ۴ سپتامبر در مجله پزشکی Obesity منتشر شد، محققان دانشگاه پلی‌تکنیک هنگ‌کنگ و دانشگاه فرانکلین‌پیرس آمریکا دریافتند افرادی که صبح‌ها بین ساعت ۷ تا ۹ صبح ورزش می‌کنند، شاخص توده بدنی و دور کمر کمتری، حتی زمانی‌که به‌طور‌کلی ورزش کمتری نسبت به افرادی‌که بعدازظهر و عصر ورزش می‌کنند، دارند.
تیم تحقیقاتی، ۵ هزار و ۲۸۰ بزرگسال را بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ مورد بررسی قرار داد. محققان دریافتند افرادی‌که صبح‌ها ورزش می‌کردند در مقایسه با افرادی‌که بعدازظهر و عصر ورزش می‌کردند، میانگین BMI یا شاخص توده بدنی کمتری داشتند.
دور کمر ارتباط مشابهی را نشان داد. میانگین دور کمر گروه ورزش صبحگاهی ۹۵.۹ سانتی‌متر بود. (در مقایسه با ۹۷.۹ سانتی‌متر در گروه بعدازظهر و ۹۷.۳ سانتی‌متر در گروه عصر).
جالب توجه است که گروه تمرین صبحگاهی نسبت به سایر گروه‌ها کمتر ورزش می‌کردند و زمان کم‌تحرکی بیشتری داشتند، اما دارای شاخص توده بدنی و اندازه دور کمر سالم‌تر بودند.
به کانال تلگرام دویچه وله فارسی بپیوندید
این مطالعه می‌گوید: «شواهد نشان می‌دهد که انجام ورزش در زمان مناسب می‌تواند برای حفظ متابولیسم سالم و وزن بدن در محدوده سالم، مهم باشد.»
مطالعات قبل نشان داده بودند که ورزش صبحگاهی می‌تواند به کاهش فشار خون، کاهش استرس و کاهش اضطراب کمک کند.
علاوه‌بر‌این، ورزش صبحگاهی با تحریک فعالیت مغز به بهبود عملکرد شناختی کمک می‌کند. هوشیاری، تمرکز و بهره‌وری را در طول روز افزایش می‌دهد. ورزش صبحگاهی، به‌خصوص در فضای باز، نور صبحگاهی را نیز به بدن می‌رساند که برای تنظیم ریتم شبانه‌روزی ما بسیار مهم است. هورمون‌های مرتبط با کاهش وزن و چاقی، مانند انسولین و کورتیزول، با ریتم شبانه‌روزی مرتبط هستند.
نوسان و مقدار این هورمون‌ها می‌تواند بر مواردی مانند خواب‌آلودگی، گرسنگی، چربی‌سوزی (لیپولیز) و ذخیره چربی (لیپوژنز) تأثیر بگذارد. بنابراین، درست مانند اینکه زمان خوردن غذا می‌تواند بر افزایش وزن تأثیر بگذارد، به‌نظر می‌رسد زمان‌بندی ورزش نیز بر کاهش وزن تأثیر می‌گذارد.