1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

ایران برخی توصیه‌ها درباره حقوق اقلیت‌های جنسی را پذیرفت

حسین کرمانی۱۳۹۳ اسفند ۲۸, پنجشنبه

ایران اعلام کرد قسمتی از سه توصیه حقوق‌بشری مطرح شده توسط سه کشور اروپایی در زمینه رعایت حقوق‌اقلیت‌های جنسی را قبول کرده است. مانی مستوفی مدیر گروه "تاثیر بر ایران" در گفت‌وگو با دویچه وله در این‌زمینه می‌گوید.

https://p.dw.com/p/1EuF3
عکس: Mani Mostofi

گفت‌وگو با مانی مستوفی درباره پذیرش برخی توصیه‌ها توسط ایران درباره حقوق اقلیت‌های جنسی

در بیست‌ و هشتمین نشست شورای حقوق‌بشر سازمان ملل ایران از ۲۹۱ توصیه کشورهای مختلف در زمینه حقوق‌بشر به اجرای ۱۳۹ توصیه متعهد شده است. ایران همچنین قسمت‌هایی از ۵۹ توصیه دیگر از جمله ۳ توصیه درباره حقوق اقلیت‌های جنسی را پذیرفته است.

مانی مستوفی، مدیر گروه "تاثیر بر ایران" (IMPACT IRAN) که در نشست اخیر شورای حقوق‌بشر سازمان‌ملل حضور داشت در گفت‌وگو با دویچه وله درباره سه توصیه‌‌ای که ایران در مورد رعایت حقوق اقلیت‌های جنسی پذیرفته است می‌گوید ایران تنها قسمتی از این سه توصیه را قبول کرده است.

مدیر گروه "تاثیر بر ایران" می‌گوید یکی از این ۳ توصیه از طرف کشور دانمارک به ایران داده شده بود مبنی بر این‌که ایران باید سعی کند در زندان‌ها هیچ‌گونه شکنجه، از جمله شکنجه‌های جنسی را اعمال نکند. توصیه دوم که از ایسلند به ایران داده شده، جلوگیری و غیرقانونی اعلام کردن عمل اجباری تغییر جنسیت بوده است. سومین توصیه درباره رعایت حقوق اقلیت‌های جنسی که ایران اعلام کرده قسمتی از آن را پذیرفته از طرف کشور هلند به ایران داده شده بود. در این توصیه آمده که ایران باید تلاش کند تا در این کشور هیچ‌گونه تبعیض جنسی، قومی و جنسی نباشد.

توصیه حقوق‌بشری دانمارک، ایسلند و هلند به ایران

مانی مستوفی می‌گوید ایران در نشست شورای حقوق‌بشر سازمان ملل علی‌رغم پذیرش قسمت‌هایی از این سه توصیه درباره رعایت حقوق اقلیت‌های جنسی توضیح نداد که کدام قسمت از این پیشنهادها را قبول کرده است و کدام قسمت را قبول نکرده است.

به جز این سه توصیه درباره حقوق اقلیت‌های جنسی، ایران توصیه‌های حقوق‌بشری دیگری را با محدودیت پذیرفته است. مانی مستوفی می‌گوید روی هم ایران حدود ۶۰ پیشنهاد را به صورت قسمتی قبول کرد و تنها یک توضیح برای همه این ۶۰ پیشنهاد ارائه داد و اعلام کرد ما قسمتی از این پیشنهادها را قبول می‌کنیم ولی قسمت‌‌هایی هم وجود دارد که ما (جمهوری اسلامی ایران) قبول نمی‌کنیم و تنها تا آن حد این پیشنهادها را اجرا می‌کنیم که خلاف قانون اساسی جمهوری اسلامی و شریعت اسلام نباشد.



اما آیا پذیرش قسمتی از توصیه کشور دانمارک توسط ایران مبنی بر این‌که افراد به دلیل گرایش جنسی خود تحت شکنجه قرار نگیرند با اخبار مجازات افراد به دلیل ارتباط با هم‌جنس خود در ایران، متناقض نیست؟

مانی مستوفی می‌گوید: «این‌که ایران به صورت داوطلبانه اعلام کرده قسمت‌هایی از این سه پیشنهاد را می‌پذیرد هم یک نکته مثبت دارد و هم یک نکته منفی دارد. نکته منفی مشخص است. این‌که ایران اعلام کرده قسمتی از این پیشنهادها را قبول ندارد ولی این وظیفه دولت ایران است که اعلام کند کدام قسمت را قبول ندارد؟ نمی‌توانند بگویند ما قسمت‌هایی را قبول نداریم چون در اسلام هم مورد قبول نیست. قانون اسلام باز است. آیت‌الله‌ها در ایران دید متفاوتی دارند حتی برخی از آن‌ها گفته‌اند اقلیت‌های جنسی مشکلی ندارند.»

مانی مستوفی می‌گوید این‌که ایران قسمت‌هایی از سه توصیه درباره رعایت حقوق اقلیت‌های جنسی را پذیرفته است به این معنی است که ایران یک بحث با سه کشور دانمارک، ایسلند و هلند (کشورهای توصیه‌کننده به ایران در مورد رعایت حقوق اقلیت‌های جنسی) باز کرده است. آن‌طور که ، مدیر "تاثیر بر ایران" می‌گوید این یک نکته تاریخی است و نباید آن را کوچک شمرد چرا که ایران پذیرفته است درباره این سه توصیه، یعنی رعایت حقوق اقلیت‌های جنسی، با دولت سه کشور دانمارک، ایسلند و هلند وارد گفت‌وگو شود.

بررسی دوره‌ای وضعیت حقوق بشر کشورها

اعلام ایران مبنی بر این‌که چه تعداد از توصیه‌های حقوق‌بشری کشورهای مختلف را پذیرفته و کدام را نپذیرفته چند ماه پس از اجلاس بررسی دوره‌ای وضعیت حقوق‌بشر کشورها که هر چهار سال یک‌بار از سوی شورای حقوق‌بشر سازمان‌ملل برگزار می‌شود، صورت گرفت. دومین اجلاس بررسی دوره‌ای وضعیت حقوق‌بشر کشورها پیش‌تر در ژنو تشکیل شده بود.

بررسی دوره‌ای وضعیت حقوق‌بشر کشورها (UPR) از زمان تشکیل شورای حقوق‌بشر سازمان‌ملل در سال ۲۰۰۶ به پیشنهاد کشورهایی چون ایران، کوبا، کره شمالی که خود از ناقضان حقوق بشر هستند، متداول شد.

دلیل این کشورها برای طرح پیشنهاد بررسی دوره‌ای حقوق بشر این بود که آن‌ها معتقد بودند نباید تنها وضعیت حقوق‌بشر در برخی کشورها مورد بررسی قرار گیرد بلکه تمامی کشوهای عضو شواری حقوق بشر باید از این نظر کنترل شوند.

این پیشنهاد منجر به تشکیل UPR شد که بر اساس آن هر چهار سال یک بار تمامی کشورها موظفند گزارشی از وضعیت حقوق‌بشر خود ارائه دهند و نیز هر کشور می‌تواند به کشورهای دیگر پیشنهاد و توصیه ارائه دهد.