درگیری نئونازی‌ها با پناهجویان در شرق آلمان

راهپیمایی اعتراضی پناهجویان آلمان که از شهر ووتسبورگ در جنوب آلمان شروع شده و قرار است تا برلین ادامه پیدا کند، در شهر ارفورت به خشونت کشیده شد.

پناهجویان در اعتراض به آنچه "مشکلات و محدودیت‌های اعمال‌شده در مورد پناهجویان" خوانده‌اند از روز هشتم سپتامبر، ۱۸ شهریور از شهر ووتسبورگ به سمت برلین حرکت کردند.

حدود ۵۰ نفر از این افراد، روز سه‌شنبه ۱۸ سپتامبر، در جلوی ساختمان پارلمان ایالت شرقی تورینگن در شهر ارفورت تجمع کردند. به گفته‌ی حنیف حیدرنژاد مشاور در امور پناهندگان، این تجمع با اعلام قبلی و با حضور پلیس صورت گرفت.

در میانه این تجمع ۹ نفر از اعضا و وابستگان حزب ملی آلمان NPD ، حزب راستگرای افراطی آلمان که گرایش‌های بیگانه‌ستیز دارد، در حالی که پلاکاردهای این حزب را در دست داشتند به تجمع کنندگان حمله کردند.

به گزاش روزنامه محلی "تورینگر آلگماینه"، نئونازی‌ها پلاکاردهای پناهجویان را پاره کرده و با مشت و لگد به آنان حمله‌ور شدند.

حنیف حیدرنژاد به دویچه‌وله گفت که این افراد دستگیر شده‌اند و در اداره پلیس مشخص شده که برخی از آنان از اعضای کادر رهبری حزب NPD هستند.

بشنوید: گفت‌وگو با حنیف حیدرنژاد

حزب NPD در ایالت تورینگن بالاترین رای را نسبت به سایر ایالت‌های آلمان دارد و دارای پنج نماینده در مجلس ایالتی است.

به گفته‌ی آقای حیدرنژاد پس از این واقعه احزاب سیاسی و نیز اتحادیه‌های کارگری در تورینگن به شدت این اقدام حزب NPD را محکوم کرده و برای روز پنج‌شنبه ۲۰ سپتامبر فراخوانی به منظور تجمع در همان محل را داده‌اند.

انگیزه راهپیمایی اعتراضی پناهجویان چیست؟

خودکشی یک پناهجوی ایرانی در شهر ووتسبورگ در ژانویه سال جاری میلادی، بهمن ماه ۱۳۹۰ سرآغاز سلسله اعتراضات پناهجویان ایالت بایرن شد.

ابتدا اعتراض به شرایط بد کمپ‌های پناهندگی بایرن بود و به تدریج با پیوستن پناهجویان شهرهای دیگر، دامنه اعتراضات وسیع‌تر شد.

یکی از اصلی‌ترین این اعتراضات، قانونی را در آلمان هدف می‌گیرد با عنوان residenzpflicht که بر اساس آن پناهجو اجازه ندارد از شهری که در آن تقاضای پناهندگی داده، بیرون برود.

حنیف حیدرنژاد می‌گوید این قانون از جمله قوانینی است که آلمان مبتکر آن بود و پس از رسمی شدن در آلمان سایر کشورهای اروپایی نیز آن را اقتباس کردند.

قانونی که پناهجو را بیکار نگه می‌دارد

بر اساس قوانین آلمان، پناهجو در ۱۲ ماه اول پروسه پناهجویی اجازه کار کردن ندارد. پس از این مدت اگر مایل به کار باشد باید ابتدا کارفرمایی را پیدا کند که در نامه‌ای به صورت کتبی خطاب به ادره امور خارجی‌ها بنویسد که این فرد را برای این کار به خصوص لازم دارد.

اداره امور خارجی‌ها این نامه را به اداره کار می‌فرستد و اداره کار هشت هفته فرصت دارد تا یک داوطلب آلمانی یا اروپایی را برای آن کار خاص پیدا کند. اگر بعد از هشت هفته نتواست فرد مناسب را بیابد، آنگاه پناهجو اجازه دارد کارش را شروع کند.

این قانون که vorrangprüfung Arbeitserlaubnis یا "چک‌کردن حق تقدم اجازه کار" نام دارد، باعث می‌شود که شرایط کاریابی برای پناهجویان بسیار مشکل شود و این یکی دیگر از موارد اعتراضی پناهجویان است.

حنیف حیدرنژاد درباره این قانون می‌گوید:«این حق یک پناهجو است که بتواند مستقل از کمک‌های دولتی کار کند. یکی از برچسب‌هایی که به پناهجو زده می‌شود، این است که پناهجویان به آلمان می‌آیند که بتوانند از سیستم سوسیال یا تأمین اجتماعی کشور آلمان استفاده کنند و به آن‌ها به صورت عمومی مارک زده می‌شود که بخور و بخوابند و فقط می‌خواهند سوءاستفاده کنند. وقتی پناهجوها خودشان می‌گویند که ما می‌خواهیم مستقل از کمک‌های دولتی روی پای خودمان بایستیم و زندگی‌مان را بچرخانیم، این خیلی طبیعی‌ست که از این خواست‌آن‌ها استقبال شود».

محرومیت پناهجویان از آموزش زبان

آلمان برای کسانی که پروسه پناهجویی را طی کرده و به عنوان پناهنده پذیرفته می‌شوند، کلاس‌های رایگان آموزش زبان آلمانی برگزار می‌کند. این امتیازی است که پناهجویان از آن محرومند.

حنیف حیدرنژاد به پناهجویانی اشاره می‌کند که پروسه پناهجویی آن‌ها گاه تا ۱۶ سال طول می‌کشد و این فرد تمام این مدت از یادگیری زبان که کلید هم‌پیوندی با جامعه است، محروم مانده است.

این در حالی است که انتظار جامعه آلمان از افراد غیرآلمانی قبل از هرچیز هم‌پیوندی با این جامعه است. به نظر آقای حیدرنژاد، این قانون ضد انتگراسیون و سد راه پیوند خوردن پناهجو با جامعه است.

طول کشیدن پروسه پناهجویی گاه تا چندین سال، بلاتکلیفی، ناروشن بودن آینده، شرایط سخت مالی و وجود چنین قوانینی برخی از نهادهای آلمانی را هم به اعتراض واداشته است.

سازمان Pro Asyl یکی از این سازمان‌هاست که برای تغییر این قوانین و بهبود وضعیت پناهجویان در آلمان تلاش می‌کند.

این سازمان به همراه مرکز امدادرسانی پزشکی به پناهجویان، که حنیف حیدرنژاد مددکار اجتماعی آن است، از جمله حامیان راهپیمایی اعتراضی پناهجویان به سمت برلین هسند.

راهپیمایی اعتراضی پناهجویان در مسیرهای مختلفی از سراسر آلمان انجام می‌شود و قرار است تمامی این گروه‌ها در اواسط اکتبر به برلین برسند. بخش قابل‌توجهی از راه‌پیمایان را پناهجویان ایرانی تشکیل می‌دهند.