کاسبی پردرآمد با امضای ستاره‌های جهان سینما و موسیقی
۱۳۹۱ خرداد ۱۳, شنبه
به گفته‌ی رالف هان، مدیر "انجمن گردآورندگان امضا"، بیش از ۱۰ هزار کلکسیونر در آلمان هر روز مشغول امضا‌جمع کردن از چهره‌های معروف دنیای موسیقی، سینما، هنر و سیاست هستند. هان که تاریخ‌نگار است، خود به گردآوردن امضای دانشمندانی علاقمند است که به کسب جایزه‌ی نوبل علمی نایل می‌آیند.
ارزشی فراتر از هویت
به نظر این تاریخ‌نگار امضای شخصیتهای برجسته چیزی فراتر از تنها نام و نام خانوادگی آن‌هاست و از این‌رو نباید تنها روی یک برگه‌ی کاغذ یا روی یک عکس معمولی گذاشته شود؛ این امضاها تنها تأئیدی بر هویت فرد نیستند، بلکه علاوه بر آن نمودار ارزش‌های تاریخی نیز هستند. نخستین امضایی که رالف هان از یک برنده‌ی جایزه‌ی نوبل به دست آورد، در سال ۱۹۸۰ بود. او در سال ۱۹۸۶ "انجمن گردآورندگان امضا" را پایه گذاشت. این انجمن هر سال فصل‌نامه‌ای در مورد موضوع‌های گوناگون، از جمله ورزش، منتشر می‌سازد.
یکی دیگر از همکاران هان، پتر شونروک، هم همین عقیده را دارد. او رئیس "کلوب گردآورندگان امضای آلمان" است که ۱۲۰۰۰ زن و مرد و پیر و جوان عضو آن هستند. این اعضا، به گفته‌ی شونروک، از اقشار مختلف اجتماعی برخاسته‌اند و نه تنها در آلمان، بلکه در چین، آمریکا و خاور دور هم زندگی می‌کنند. این کلوب نیز هر ساله مجله‌ای منتشر می‌سازد. امضای یکی از صدراعظم‌های پیشین آلمان، کنراد ادنائر، نخستین امضایی است که شونروک در سال ۱۹۶۵ به‌دست آورد. او تا کنون بیش از ۱۰۰ هزار امضا از شخصیتهای مورد علاقه‌ی خود گردآورده است و آن‌ها را در چمدان‌ها و جعبه‌های مخصوص نگهداری می‌کند. شونروک می‌گوید که ۲۵ هزار تا از این امضاها را فهرست‌بندی کرده است.
کلکسیونرهای مشهور
این تنها افراد گمنام یا شخصیتهای کمتر مشهور نیستند که به جمع‌آوری امضا علاقه دارند. یکی از کلکسیونرهای بنام، شاعر بزرگ آلمان، یوهان ولفگانگ فون گوته بود که معروف است به مجموعه‌ی امضاهای خود می‌بالید. فریدریش هاینریش یاکوبی، یکی از فیلسوفان و شاعران پرآوازه‌ی آلمان، نیز از جمله کلکسیونرهای مشهور این کشور است. او در یادداشتی در باره‌ی ارزش این امضاها می‌نویسد: «مطالب ارسالی برای من ارزش گزافی دارد. چون از طریق بررسی عینی آن‌ها که برای کار من ضروری است و با دیدن دستخط این انسان‌های برجسته، چهره‌ی آنان نیز به گونه‌ای جادویی در برابرم زنده می‌شود.»
به نظر هلموت گروشویتز که مردم‌شناس است، گردآورندگان امضا برای تجربه‌ی این لحظه‌ی "زنده شدن جادویی" ست که دست به این کار می‌زنند: «هر امضا یا شیئی که به فرد مورد علاقه‌ی ما تعلق دارد، هاله‌ای از ابهت او را به همراه دارد. این امضا یا شیئی در واقع جنبه‌ی نمادین می‌یابد و جلا و درخشش فردی را بازمی‌تاباند که به دلیل توانایی‌های ورزشی یا اخلاقی خود به شهرت دست یافته است.» نتیجه‌ی این روند، از دید گروشویتز، این است که «شخصیت مورد علاقه‌ی ما با دیدن امضای او ناگهان در مقابل ما حاضر می‌شود».
برخی از کلکسیونرهای حرفه‌ای، لودویگ دوم، پادشاه بایرن را بانی اصلی ابتکار جمع‌آوری امضا می‌دانند. می‌گویند که این "پادشاه رویایی" جلسات ویژه‌ی پخش عکس با امضا برپا می‌کرد. برخی از حکمرانان امضای عکس خود را به منشی‌های مخصوص واگذار می‌کردند، به ویژه در فرانسه. به گفته‌ی پتر شونروک این کار در آمریکا هم معمول بوده و هست.
ارزش‌های مادی
ارزش‌های نمادین اغلب ارزش‌های مادی را هم به‌همراه دارند. پتر شونروک معتقد است از زمانی که خرید و فروش امضا در دنیای مجازی رواج یافته، معنا و مفهوم کلکسیونر بودن هم تغییر کرده است: «یعنی در کنار شکل‌گیری پایگاه‌های بحث و تبادل اطلاعات در اینترنت، بازارهای خرید و فروش هم ایجاد شده. در نتیجه می‌بینیم که دلال‌ها و معامله‌گران حرفه‌ای برای کسب سود بیشتر وارد میدان شده‌اند.»
به نظر پتر شونروک پایگاه آنلاینیebay در این میان نقش تعیین‌کننده‌ای بازی می‌کند: «پس از مرگ مایکل جکسون در سال ۲۰۰۹، صدها امضا از این ستاره‌ی موسیقی درebay عرضه شد که ۹۹ درصد آن‌ها تقلبی بود.»
به‌طور معمول کارت‌های ورود به کنسرت اغلب خواننده‌های مشهور یا عکس‌های آنان با امضا در اینترنت بین ۱۰ تا ۲۰ یورو معامله می‌شود. در مقابل ارزش امضای برخی از شخصیتهای تاریخی بسیار بالا است: نامه‌ی مارتین لوتر به تاریخ ۱۸ آوریل ۱۵۲۱ به کارل چهارم در سال ۱۹۱۱ به بهای ۱۰۲ هزار سکه‌ی طلا به مزایده گذاشته شد. چند سال پیش، چند نامه‌ی آلبرت اینشتین به قیمت بیش از یک میلیون دلار به فروش رسید. در حال حاضر یک امضای ساده‌ی بیتل‌ها می‌تواند به بهای هزاران یورو معامله شود.
رئیس "کلوب گردآورندگان امضای آلمان" در ضمن از رواج خرید و فروش امضا در دنیای مجازی چندان خشنود نیست، «به این دلیل که برخی از شخصیتهای مشهور دیگر حاضر نیستند امضا بدهند»، مثل فضانورد بنام، لویی آمسترانگ. نتیجه‌ی این تصمیم افزایش سرسام‌آور بهای امضاهای موجود از اوست.
گران‌ترین امضایی که رالف هان به بهای ۱۲ هزار یورو به فروش رساند، برگه کاغذی بود که بخشی از امضای مارتین لوتر روی آن نقش داشت. رالف هان می‌گوید:«در آغاز قرن ۱۹ ٌمد این بود که تکه‌هایی از امضای افراد مشهور خرید و فروش می‌شد. کلکسیونرها اهمیتی نمی‌دادند که آیا امضا کامل است یا نه. امروزه این کار مثل این ست که کفر بگویی.»