Dom Kultur Świata w Berlinie znów otwarty dla publiczności

Gmach muzeum ma za sobą pół wieku, a w tym czasie działo się tu wiele: nad dawną Halą Kongresową przelatywały sowieckie odrzutowce, tu produkował się Klaus Kinsky, tu przemawiali prezydenci USA czy Dalaj Lama apelował o pokój

- Budynek ten jest prezentem USA dla Berlina; zrealizowano go w ramach międzynarodowych targów budowlanych w 1957 roku; wtedy też powstała dzielnica Hansa-Viertel - mówi Jak Köhler, pracownik Domu Kultur Świata.

Wówczas realizując odważne projekty architektoniczne Berlin zachodni chciał odgrodzić się od socjalistycznej Alei Stalina we wschodniej części miasta. Eleonor Dulles, pełnomocnik do spraw Berlina w waszyngtońskim State Department, i siostra jego szefa, Johna Fostera Dullesa, zaangażowała się na rzecz budowy Hall of Congress jako daru USA dla Berlina. Szybko znaleziono teren nad Szprewą, w pobliżu ruin Reichstagu.

- Chodziło naprawdę o to, by zademonstrować przejrzystość, demokrację, otwartość, a zatem gmach ma szklane elewacje, schody zapraszają do wejścia, w pierwszych latach setki tysięcy obejrzały ten gmach. Gmach ten spełnia zarazem cel pedagogiczny, chciano pokazać Niemcom na wschodzie i na zachodzie na czym polega demokracja, otwartość, przejrzystość – wyjaśnia Jan Köhler.

W krajobrazie ruin futurystyczna budowla stanowiła coś w rodzaju obietnicy, że nadejdą lepsze czasy. Gmach, wyposażony w najnowocześniejszą technologię, z kabinami dla tłumaczy konferencyjnych, studiami radiowymi i telewizyjnymi, jakie dotąd na świecie były tylko w gmachu ONZ w Nowym Jorku, z audytorium , wzorowanym na nim właśnie przez architekta Hugha Stubbinsa.

- Od 1961 roku obok hali przebiegał mur. Hala to historia zachodniego Berlina. Ludzie opowiadali, jak spotkali tu Kennedyego, jak słuchali koncertów w Zielone Świątki. Lecz w 1989 roku gmach znalazł się znowu w centrum, jako Dom Kultur, w sercu miasta – przypomina Jan Köhler.

Dom Kultur Świata, centrum sztuki pozaeuropejskiej i placówka projektów transgranicznych, wprowadził się do tego gmachu na kilka miesięcy zanim runął mur. Przez 9 lat – aż do tej chwili – budynek zarastały chwasty.

21 maja 1980 roku z hukiem zawalił się fragment betonowego dachu, raniąc wiele osób , i zabijając pewnego dziennikarza. Wypadek ten liczni felietoniści uznali za symbol upadku przyjaźni niemiecko-amerykańskiej, a potem gmach stał jakieś 5-6 lat opuszczony, zarastał.

W 1987 roku Eberhard Diepgen, nadburmistrz Berlina, postanowił go odbudować. Teraz ponownie przeprowadzono gruntowny remont, utrzymując go w kolorycie lat 50-tych. W centrum programu na uroczystość otwarcia: sztuka nowojorska.