BE e minon vetë politikën e zhvillimit

Shpëtimi, kontrolli i bankave, reduktimi i burokracisë dhe më shumë kompetenca për Parlamentin Europian - këto tema sundojnë fushatën zgjedhore për zgjedhjet e Europës në maj në Gjermani. Duket logjike që partitë të mos kërkojnë vota me luftimin e varfërisë në Afrikë, nxitjen e zhvillimit në Azi apo forcimin e demokracisë dhe të drejtave të njeriut në Amerikën Latine. Në Parlamentin e Strasburgut sigurisht janë ulur përfaqësuesit e qytetarëve europianë.

Norbert Neuser, eurodeputet socialdemokrat, pjesëtar i Komisionit të Zhvillimit në Parlamentin Europian thotë se "për fat të keq politika e zhvillimit në vendimin e votuesit luan një rol dytësor." Kjo në një kohë që BE në vitet e fundit në ndihmën për zhvillim në Afrikë ka shënuar edhe suksese: Përqëndrimi tek synimet e mijëvjeçarit ka sjellë rezultate konkrete. Anëtaret e BE-së koordinohen më mirë me njëra-tjetrën. Edhe për mbrojtjen e klimës BE angazhohet shumë më tepër, thotë Neuser.

Kush nuk ka perspektivë, largohet

Një qëllim i deklaruar i politikës së zhvillimit është edhe përkrahja e mirëqeverisjes, si edhe zhvillimi ekonomik e ai i burimeve njerëzore. Këtu bën pjesë edhe ruajtja e resurseve, luftimi i varfërisë dhe urisë. Migracioni nuk bën pjesë tek objektivat e politikës së zhvillimit. Ndërkohë që sukseset e kësaj politike mund t'u japin një shans njerëzve si edhe perspektiva, që ata të mos e braktisin vendlindjen. Në Etiopi, BE ka ofruar 200 milionë euro për ndërtimin e rrugëve. Sot ato mund t'u ndihmojnë njerëzve nga fshatrat e izoluar të lidhen më shpejt me qytetet, për të shitur produktet e tyre. Në këtë mënyrë janë shënuar suksese në luftimin e varfërisë në zonat rurale.

Zhvillimi dhe luftimi i varfërisë në vendet e jugut - parë globalisht - janë edhe në interes të vetë Europës. Kush nuk ka shans në vendin e tij, largohet. Këtë e dëshmojnë më së miri anijet e mbushura me refugjatë.

Pulat e BE-së rrënojnë fermerët afrikanë

Më shumë se gjysma e ndihmës botërore publike për zhvillimin (ODA) vjen nga burimet e BE-së dhe vendeve anëtare. Një nga pikërëndesat është bashkëpunimi me 79 vende nga rajonet e Afrikës, Karaibeve dhe vendet e Paqësorit. Në marrëveshjen e Lisbonës, BE është angazhuar për kontuinitet e qëndureshmëri politike në interes të zhvillimit. Kështu vendimet që merr BE nuk duhet të bien ndesh me qëllimet e politikës së zhvillimit.

Por realiteti ka një pamje tjetër. "Nga njëra anë BE do të bëjë gjithçka për të luftuar varfërinë dhe urinë. Nga ana tjetër ajo i minon vetë këto përpjekje me eksportimin e artikujve ushqimorë", kritikon Christa Randzi-Plath, zëvendëskryetare e Shoqatës së Zhvillimit të Organizatave Jofitimprurëse Gjermane.

Është e vërtetë që subvencionet e BE-së për Afrikën në këtë vit llogariten me 150 milionë euro. Madje në janar komisioneri i BE-së për bujqësinë, Dacian Ciolos kishte bërë të ditur se do të shfuqizohen ndihma e eksporteve, por pa përmendur ndonjë datë konkrete. Ndërkohë dëmi është bërë:. Politika e subvencionimit të eksporteve prej disa dhjetëvjeçarësh i ka rrënuar fermerët afrikanë, si për shembull subvencionimi i mishit të pulave.

Parneritet i pababarabartë

Nga këto zhvillime nuk është e prekur vetëm bujqësia: "BE me marrëveshjen e saj për industrinë e peshkut nuk ia çon peshkun popullsisë në vendet origjinë, por popullsisë së vet", kritikon Christa Randzio- Plath. Kjo sepse flota e peshkatarëve europianë i hedh rrjetat e saj nga bregdeti afrikan. Por së paku BE u paguan vendeve të prekura kompensim me qëllim që flota europiane të ketë akses në ujërat dhe peshkun e këtyre rajoneve. Senegali merr për shembull 16 milionë euro kompensim nga BE, Mozambiku gati 4 milionë euro dhe Mauretania rreth 86 milionë euro. Por sipas të dhënave të organizatës për mbrojtjen e mjedisit, "World Wide Fund" vlera e shitjes së peshkut është shumë e lartë se pagesat e kompensimit. Ndërkohë që peshkatarët e këtyre vendeve mbeten me rrjetat bosh dhe humbasin ekzistencën.

Elitat duhet të marrin përgjegjësi

Por mungesa e një politike të qëndrueshme të BE është vetëm njëra anë e medaljes. "Dështimi i elitave" në shumë vende afrikane nuk mund t'i vihet në llogari politikës europiane të zhvillimit, kritikon eurodeputeti Norbert Neuser, dhe përmend Nigerinë si një shembull negativ. "Një vend i pasur për shkak të rezervave të naftës. Por sasi të konsiderueshme nafte zhduken për të pasuruar elitat e këtij vendi."

BE mund të ndihmojë me ngritjen e sistemeve funksionuese fiskale. Dhe qëndrueshmëri do të thotë që BE të japë kontributin e saj edhe për mosrrjedhjen e kapitalit nga nga Afrika, duke mbyllur oazet fiskale.