کارآگاه گلناز؛ بانوی مسلح ایرانی در آلمان
۱۳۹۳ اسفند ۲۲, جمعه
گلناز اسماعیلی یک کارآگاه خصوصی در آلمان است. او در کودکی به آلمان مهاجرت کرده و بیش از ۲۰ سال است که کارآگاه است. او پس از اتمام دوره کارآگاهی، در آکادمی امنیت برلین که اکثرا افراد نظامی در آن تحصیل می‌کنند، به‌عنوان "محافظ شخصی" نیز تحصیل کرده است. با اتمام این دوره، حالا او اگر در پرونده‌ای نیاز به اسلحه داشته باشد، مجوز حمل آن را دارد. به همین دلیل او هر هفته باید با اسلحه تمرین کند.
او در کنار کار کارآگاهی و بادیگاردی در امور امنیتی برخی فرودگاه‌های آلمان نیز مشغول به کار است. همین‌طور در بخش امنیتی برخی نمایشگاه‌ها و فروشگاه‌های آلمان هم فعالیت می‌کند.
در شغل‌هایی که به امور امنیتی مربوط است، حتی در کشور پیشرفته آلمان، تعداد زنان نسبت به مردان بسیار پائین است. گلناز اسماعیلی به عنوان نمونه می‌گوید در آکادمی امنیت برلین بین هم دوره‌‌ای‌های او تنها دو خانم دیگر حضور داشته‌اند که یکی از آن‌ها در نیمه دوره به دلیل فشار بالای روحی و جسمی سکته کرد و نتوانست دوره را تمام کند.
زنان و فعالیت در امور امنیتی
او می‌گوید متاسفانه خیلی از خانم‌ها می‌ترسند وارد این شغل شوند، در حالی که این حرفه ربطی به فیزیک بدنی زن و مرد ندارد. او می‌گوید خیلی‌ها فکر می‌کنند وقتی می‌گوییم "مامور امنیتی" حتما باید با مردانی عضلانی روبه‌رو شوند. گلناز این برداشت را اشتباه می‌داند و می‌گوید:«مامور امنیتی کسی نیست که خودنمایی کند، مامور امنیتی یعنی کسی که می‌خواهد آرامش بیاورد، نه این‌که مردم را عصبانی کند".
اما درباره کار کارآگاهی چه‌طور؟ گلناز اسماعیلی: «این کار فقط مردانه نیست. اتفاقا وقتی یک خانم کارآگاه باشد کار راحت‌تر است. آقایان خیلی سریع‌تر لو می‌روند. از هیکل‌شان یا از نگاه‌شان زودتر مشخص می‌شود که کارآگاه هستند. اما خانم‌ها خیلی زرنگ‌تر هستند و با زیرکی بیشتری می‌توانند کارشان را جلو ببرند. در مورد خودم در خیلی پرونده‌ها، زن بودنم خیلی به من کمک کرده که کسی به من شک نکند.»
همچنین می‌توانید گزارش ویدئویی را در کانال دویچه وله فارسی در سایت یوتوب ببینید
یک کارآگاه خصوصی چه کارهایی انجام می‌دهد؟ گلناز به عنوان نمونه به یکی از آخرین پرونده‌های خود اشاره می‌کند که مربوط به سواستفاده زنی از دوست‌پسر پول‌دار ولی عقب‌مانده‌اش بود.
نمونه‌ای از پرونده‌های کارآگاه گلناز
او می‌گوید: «پسری که عقب‌مانده ذهنی بود با یک خانم آشنا شده بود. آن خانم می‌دانست که آن پسر وضعیت مالی خوبی دارد و خانواده‌اش ثروتمند هستند. به همین دلیل از این پسر امضا گرفته بود که هر کاری بخواهد انجام دهد باید با اجازه آن خانم باشد. مادر و پدر این پسر از این موضوع خیلی ناراحت بودند، حتی حدس می‌زدند که آن خانم پسرشان را کتک هم می‌زند و باید این موضوع را با سند به دادگاه اثبات می‌کردند. والدین این پسر از طریق یک وکیل من را پیدا کردند.»
در همین میانه یک کانال تلویزیونی آلمان هم در گزارشی درباره روابط میان آن خانم و دوست پسر عقب‌مانده او ضمن گفت‌وگوئی با این خانم از او به عنوان یک زن نمونه و قهرمان یاد می‌کند که خود را فدای دوست‌پسرش کرده است.
گلناز در این پرونده ابتدا باید شهری را پیدا می‌کرد که آن خانم و دوست پسر معلولش با هم در آن زندگی می‌کردند. چون پدر و مادر پسراصلا نمی‌دانستند او در کدام شهر زندگی می‌کند. گلناز شهر به شهر به دنبال آن پسر می‌گردد تا بالاخره ردپای او را در یکی از شهرهای آلمان پیدا می‌کند.
گلناز اسماعیلی می‌گوید: «به آن شهر رفتم و به مادر آن پسر هم گفتم که خودش را برساند. در یک فروشگاه آن پسر را پیدا کردم و آرام آرام با او طرح دوستی ریختم. رفتم جلو و گفتم من شما را در تلویزیون دیده‌ام. بعد او را برای قهوه به یک کافه دعوت کردم. دعوتم را قبول کرد و با هم به یک کافه رفتیم. در یک کافه نشسته بودیم که دوست‌دختر ان پسر فهمید و آمد داخل و جلوی من آن پسر را کتک زد. دلم خیلی سوخت. چون آن پسر از خودش هیچ دفاعی نکرد. من هم باید آن لحظه ساکت می‌‌ماندم. چون مادر آن پسر از من خواسته بود که پسرش نفهمد من از طرف پدر و مادر او آن‌جا رفته‌ام.»
به این ترتیب گلناز در این پرونده سوءاستفاده و بدرفتاری آن خانم با دوست‌پسرش را ثابت می‌کند.
گلناز در ۱۹ سالگی کار کارآگاهی را آغاز کرده است و در ابتدا پرونده‌های سبک‌تر همچون کشف خیانت‌های عشقی را برعده داشته است.
چگونگی کارآگاه خصوصی شدن در آلمان
اما افراد در آلمان چه‌گونه می‌توانند کارآگاه خصوصی شوند؟ گلناز می‌گوید: «در آلمان فرد باید ورقه عدم سوءپیشینه از پلیس بگیرد و اثبات کند تا به حال کار خلافی مرتکب نشده است. کنترل می‌کنند و دو ماه طول می‌کشد تا جوابش بیاید. بعد دوره‌ای هم باید دید. باید در امتحانات آخر آن دوره هم شرکت کرد. کسی که قبول شد می‌تواند به عنوان کارآگاه در آلمان فعالیت کند.»
گلناز می‌گوید اگر کسی علاقه دارد به عنوان کارآگاه فعالیت کند بهتر است از سنین پایین شروع کند. او می‌‌افزاید:«۱۹ تا ۲۰ سالگی بهترین سن برای شروع فعالیت به عنوان کارآگاه است. آن احساسی که آدم برای این کار احتیاج دارد، مثل احساس خطر یا بهتر شناختن انسان‌ها در این سن بهتر به وجود می آید.»
به گفته گلناز استعداد و علاقه هم نقش مهمی در این رشته دارد.