عبدالمحمد آیتی، استاد حکمت و ادب درگذشت
۱۳۹۲ شهریور ۲۱, پنجشنبه
عبدالمحمد آیتی که از استادان برجسته حکمت و فرهنگ ایرانی شناخته می‌شد، روز چهارشنبه (۲۰ شهریورماه/ ۱۱ سپتامبر) بر اثر بیماری و کهولت سن در بیمارستان امام حسین تهران وفات یافت.
عبدالمحمد آیتی در اردیبهشت سال ۱۳۰۵ در شهرستان بروجرد به دنیا آمد؛ در کودکی در مکتب‌خانه‌ای سنتی سواد آموخت و سپس به تحصیلات امروزی پرداخت و در کنار آن با علوم و معارف اسلامی آشنا شد.
شادروان آیتی در سال ۱۳۲۵ وارد "دانشکدۀ علوم معقول و منقول" دانشگاه تهران شد و پس از گرفتن لیسانس، به خدمت وزارت آموزش و پرورش درآمد و بیش از ۳۰ سال در دبیرستان‌های ایران به تدریس زبان و ادبیات فارسی مشغول شد. او در کنار تدریس، سردبیری ماهنامۀ آموزش‌و پرورش را نیز بر عهده داشت.
استاد آیتی پس از انقلاب در دانشگاه فارابی و دانشگاه دماوند ادبیات فارسی و عربی را تدریس می‌کرد.
آثار شادروان آیتی
عبدالمحمد آیتی را می‌توان یکی از آخرین بازماندگان نسلی دانست که از کودکی با زبان و ادبیات فارسی دمخور بود، با بنیادهای ادب فارسی و ریشه‌های دیرین آن آشنایی عمیق داشت و تمام زندگی خود را با عشق به میراث ادبی ایران سپری کرد.
عبدالمحمد آیتی به زبان عربی تسلط داشت و برخی از متون دینی کلاسیک را از این زبان به فارسی سلیس و روانی ترجمه کرد، از جمله قرآن، نهج‌البلاغه و صحیفۀ سجادیه.
او همچنین برخی از آثار پراهمیت ادبیات کلاسیک عرب را به فارسی برگرداند، از جمله ترجمه و شرح "معلقات سبع" اشعار منسوب به اعراب جاهلی (پیش از اسلام)، آمرزش از آثار ابوالعلای معری، معجم الأدبا، تاریخ ابن‌خلدون (العبر) و...
شادروان آیتی به ادبیات کهن ایران سخت دلبسته بود و آثاری در این زمینه به تحریر در آورد. او در کتاب "شکوه قصیده" مجموعه‌ای از بهترین قصاید سخن‌سرایان ایران را گرد آورد، و در چند کتاب دیگر به آثار شاعرانی مانند فردوسی و نظامی و سعدی پرداخت.
استاد آیتی در عین عشق و علاقه به شعر و ادبیات کهن ایران، از دوستداران نیما یوشیج بود. او در کتاب‌هایی مانند "شرح منظومه مانلی" و "در تمام طول شب"، به شرح و تفسیر آثار پدر شعری نوی ایران پرداخته است.
عبدالمحمد آیتی عضو "فرهنگستان زبان و ادب فارسی" بود.
به گزارش خبرگزاری‌های ایران، پیکر شادروان آیتی ساعت ۹ صبح روز شنبه، ۲۳ شهریورماه، از محل "فرهنگستان زبان و ادب فارسی" به سمت قطعه "نام‌آوران بهشت زهرای تهران" تشییع و به خاک سپرده می‌شود.