زنان سوریه خواستار نقشی واقعی در آینده کشورشان هستند
۱۳۹۲ دی ۲۳, دوشنبه
گروه‌های فعال در امر برابری زنان روز دوشنبه (۱۳ ژانویه) از اخضر براهیمی، نماینده ویژه سازمان ملل و اتحادیه عرب در امور سوریه، درخواست کردند که زنان را در "مذاکرات صلح" شرکت دهد. به گفته کنشگران زن، دست‌کم ۳
درصد از افراد شرکت‌کننده از جانب تمام گروه‌ها باید زن باشند.
گفت‌وگوهای صلح در سوریه که به کنفرانس "ژنو۲" موسوم گشته، قرار است که هفته آینده در سویس برگزار شود. هدف این کنفرانس برقراری گفت‌وگو میان رژیم سوریه و مخالفان آن است تا به نزدیک سه سال کشتار و خونریزی در این کشور پایان داده شود.
زنان سوری عقیده دارند که در هر طرح یا منشوری که در کنفرانس صلح سوریه به تصویب برسد، باید اصل برابری تمام شهروندان سوریه با تمام عقاید و اقوام، محترم شمرده شود و قانون اساسی کشور برابری کامل زن و مرد را تضمین کند. قانون باید از تعرض و خشونت علیه زنان جلوگیری کند.
نمایندگان ۴ گروه از مدافعان حقوق زنان روز سه‌شنبه با براهیمی دیدار و گفت‌وگو می‌کنند و پیشنهادهای خود را در رابطه با تحقق خواسته‌های خود، به او ارائه می‌دهند.
سخنگوی آقای براهیمی به خبرگزاری رویترز گفته است که او خواسته‌های زنان را دنبال خواهد کرد.
در روزهای گذشته ۴۷ تن از فعالان زنان سوری در دیداری سه روزه در ژنو گرد آمدند و خواسته‌های زنان سوری را در داخل و خارج کشور به بحث گذاشتند. اکنون ۴ نفر از نمایندگان این گروه‌ها قصد دارند با اخضر براهیمی دیدار کنند.
با روحیه "بهار عربی"
صباح الحلاق، یکی از ۴ زنی که قرار است با براهیمی به گفت‌وگو بنشیند، می‌گوید که آنها نمایندگان اکثریت زنان سوریه هستند. او گفت که زنان سوریه از سال ۲۰۱۱ تا کنون برای تدوین یک قانون اساسی مترقی برای میهن خود در تلاش هستند. به گفته او در قانون آینده کشور باید روحیه جنبش‌های موسوم به "بهار عربی" را بازتاب دهد.
خانم حلاق گفت: «زنان سوری رویدادهای تونس و مصر و لیبی را از نزدیک دنبال می‌کنند و می‌کوشند از آنها درس بگیرند تا برای پیش‌آمدهای آینده آماده باشند.»
کفاح الدیب، یکی دیگر از کنشگران جنبش زنان سوری عقیده دارد که مهم‌ترین وظیفه آزادی زندانیان سیاسی است، که به گفته او رسانه‌های جمعی به آن توجه کافی نکرده‌اند. به عقیده این فعال زنان رسانه‌های جمعی مدام از برخوردهای جنگی گزارش می‌دهند و برایشان مهم نیست که صدها هزار زندانی در اسارت رنج می‌برند.
به گفته خانم الدیب در برخی از زندان‌های سوریه مانند زندان نظامی شعبه ۲۱۵ دمشق، روزانه تا ۳۰ نفر بر اثر شکنجه و بدرفتاری کشته می‌شوند.
به نظر فعالان زن، برداشتن محاصره اقتصادی از وظایف دیگر سازمان‌های مدافع حقوق بشر است، زیرا تحریم‌های بین‌المللی مردم را با فقر و گرسنگی روبرو کرده است.
خانم الدیب می‌گوید: «بچه‌های ما امروزه با برگ درختان شکم خود را سیر می‌کنند. این حرف را باور کنید چون ذره‌ای اغراق در آن نیست.»
بیشتر کنشگران حقوق زنان افراد تحصیل‌کرده هستند. برخی از آنها مقیم خارج هستند و گروهی مخفیانه از داخل سوریه به آنها پیوسته‌اند. آنها خود را نماینده میلیون‌ها زن سوری، یعنی نیمی از جمعیت کشور می‌دانند.