«انترنت زندگی مان را تغییر داده است»

وزارت مخابرات گفته است که تلاش دارد با گسترش فایبرنوری، خدمات انترنت را به تمام ولایات و ولسوالی ها برساند. در حال حاضر شرکت های مخابراتی نیز با عرضه خدمات انترنتی "تری جی"، این تکنالوژی را در شهرهای افغانستان هر چه بیشتر گسترش داده و مردم را با دهکده جهانی وصل کرده اند.

دوازده سال پیش افغان ها برای تماس ها تلیفونی با اعضای خانواده به پاکستان می رفتند و هیچ گونه خدمات مخابراتی در این کشور وجود نداشت؛ اما حالا زندگی مردم با آن سال ها قابل مقایسه نیست.

رضا یک تن از باشندگان هرات که در یکی از انترنت کافی های کابل مصروف گرفتن اسناد از آدرس ایمیل اش است می گوید در صورتی که به انترنت دسترسی نمی داشت مجبور بود روزها منتظر بماند.

او گفت: «چندین مکتوب را من امروز توانستم توسط انترنت از هرات بگیرم، این یک سهولت بسیار خوب است که توانستم مشکلم را به زودترین فرصت حل کنم».

این جوان می گوید تا زمانی که مردم به انترنت دسترسی نداشتند، انتقال اسناد بسیار مشکل بود و بعضی وقت ها حتا اسناد نه تنها دیر می رسید، بلکه در مسیر راه مفقود می شد: «تا زمانی که انترنت نبود مشکل زیاد بود، اسناد به وسیله پست یا موتر روان می شد، چندین هفته یا چندین ماه را در بر می گرفت، مشکلات بسیار زیاد بود».

طالبان و انترنت

گروه طالبان در صورتی که سند دولتی یا موسسات داخلی و خارجی را با مردم به دست آورند آنها را به قتل می رسانند. افراد طالبان در مسیر شاهراه ها و سرک می ایستند و مردم را تلاشی می کنند.

به همین دلیل انتقال اسناد به یکی از دردسرهای بزرگ برای مردم افغانستان تبدیل شده است. اما انترنت این مشکل را نیز حل کرده است.

رفیع که کارمند یکی از شرکت ها در کابل است و با ولایات ارتباط دارد می گوید در صورتی که به انترنت دسترسی نداشته باشد، نمی تواند فعالیت هایش را انجام دهد: «انترنت مشکل ما را خیلی زیاد حل کرده است. من در بخش بازاریابی کار می کنم. اگر انترنت نمی بود مشکل بود چون راه ها خراب است و امنیت نیست».

این شهروند افغانستان می گوید از ترس طالبان نمی تواند اسناد را با خود به ولایات انتقال دهد زیرا این کار خطر مرگ را به همراه دارد.

رفیع گفت: «اگر طالبان سند را گیر کنند(کشف کنند)، نفر را به همان ساعت اعدام می کنند، اصلا او را زنده نمی مانند. من هیچ سندی را با خودم انتقال نمی دهم. با خانواده ام هم در مسافرت از طریق انترنت گپ می زنم. حالا من فکر می کنم که در خانه هستم و هیچ مشکلی ندارم، حالا در دفتر هستم و روبرو با خانواده ام گب می زنم».

در حال حاضر ساکنان شهرها به انترنت کلب ها و یا در دفتر و خانه های شان به انترنت دسترسی دارند. اما هنوز این تکنالوژی به روستاهای این کشور نرفته و مردم از این ناحیه دچار مشکل هستند.