اعتراض به وضعیت روزنامه‌نگاران زندانی در ایران
۱۳۹۱ تیر ۲۱, چهارشنبه
عصر روز سه‌شنبه ۲۰ تیرماه، ده‌ها تن از اعضای سازمان گزارشگران بدون مرز به همراه روزنامه‌نگاران تبعیدی ایران تجمعی اعتراض‌آمیز و نمادین را در برابر دفتر سازمان دولتی ایران‌ایر در شانزه‌لیزه پاریس برگزار کردند.
در این تجمع که به مناسبت نهمین سالروز مرگ زهرا کاظمی، سومین سالروز مرگ علیرضا افتخاری و نخستین سالگرد مرگ هدی صابر و هاله سحابی تشکیل شده بود، پنج تن از اعضای سازمان گزارشگران بدون مرز همچون زندانیانی با بدن زخمی و شکنجه شده با همراه داشتن نمادهای روزنامه‌نگاری، حرکتی نمایشی را اجرا کردند که این حرکت مورد توجه بسیاری از رهگذران در خیابان پر رفت و آمد شانزه‌لیزه قرار گرفت.
دیگر اعضای این سازمان به همراه ده‌ها تن از روزنامه‌نگارانی که ظرف سال‌های اخیر مجبور به ترک ایران شده‌اند، پلاکاردهایی را با خود حمل می‌کردند که حاوی شعارهایی در حمایت از آزادی بیان در ایران و همچنین محکوم کردن ادامه حبس روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان ایرانی و اعمال فشار دولت ایران بر این افراد بود.
"بی‌رحمی دستگاه قضایی ایران"
سازمان گزارشگران بدون مرز طی بیانیه‌ای، ضمن محکوم کردن «بی‌رحمی دستگاه قضایی ایران علیه روزنامه‌نگاران»، خواستار توجه بیشتر جامعه جهانی به وضعیت زندانیان در ایران شده و هشدار داد که «در شرایط کنونی زندانی دیگری نیز ممکن است به فهرست قربانیان کشته شده از سوی شکنجه‌گران اضافه شوند».
در این بیانیه آمده است: «سازمان گزارشگران بدون مرز نگران جان روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران ایرانی است. بسیاری از آنها بیمار و از نظر روحی و جسمی به شدت ضعیف شده‌اند و در همان شرایطی بسر می‌برند که منجر به قتل زهرا کاظمی شد».
در ادامه بیانیه به خصوص نسبت به وضعیت محمدصدیق کبودوند، بهمن احمدی امویی، آرش هنرور شجاعی، محمد سلیمانی‌نیا و نرگس محمدی ابراز نگرانی شدید شده و سازمان گزارشگران بدون مرز، جامعه جهانی را فراخوانده تا آزادی بی قید و شرط همه فعالان عرصه اطلاع‌رسانی به حکومت ایران فشار وارد آورد.
در این بیانیه،حکومت ایران «نمونه‌ای استثنایی در مصونیت از مجازات» در سطح جهان توصیف شده و آیت‌الله خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی و محمود احمدی‌نژاد رییس‌جمهور، «دشمنان آزادی اطلاع‌رسانی در ایران» خوانده شدند.
سازمان گزارشگران بدون مرز در ادامه به تشریح وضعیت خطرناک برخی از روزنامه‌نگاران و فعالین عرصه اطلاع‌رسانی در ایران پرداخته و در مورد محمدصدیق کبودوند نوشت: «این زندانی در اعتراض به تصمیم مقامات قضایی در ممانعت از دیدار فرزندش اکنون بیش از چهل روز است که در اعتصاب غذا بسر برده و از بیماری‌های متعددی از جمله عارضه قلبی رنج می‌برد و وضعیتی بسیار نگران‌کننده دارد».
این سازمان در مورد بهمن احمدی امویی اعلام کرد که وی پس از شرکت در مراسم یادبود مرگ هدی صابر در زندان اوین، به زندان رجایی‌شهر منتقل شده که «یکی از بدترین زندان‌های ایران از نظر خشونت و شکنجه و حتی قتل زندانیان است» و به دلیل انتقال وی به سلول انفرادی هیچ خبری از وی در دسترس نیست.
اما محمد صادق هنرور شجاعی وبلاگ‌نویس، ده روز است که در اعتصاب غذا بسر برده و مسئولین زندان در شرایطی که بارها حمله عصبی به وی دست داده، از رساندن دارو به وی جلوگیری می‌کنند.
این سازمان در مورد نرگس محمدی اعلام کرد که وی در مدت زمان بازداشتش به خاطر فشارهای بازجویی دچار فلج عضلانی شده و پس از سختی‌های بسیار تنها یک روز قبل وزارت اطلاعات اجازه انتقال او به بیمارستان را صادر کرد. گزارشگران بدون مرز خواستار این شد تا نرگس محمدی آزاد شده و به زندان بازنگردد.
گزارشگران بدون مرز در بیانیه خود در مورد محمد سلیمانی‌نیا نوشت: «علیرغم اینکه وی وثیقه‌ای 40 میلیون تومانی به دادگاه ارائه داده و به شکل موقت آزاد شده، ولی بار دیگر بازداشت شده و مسئولین قضایی از ارائه هرگونه اطلاعات در مورد محل نگهداری و دلیل بازداشت مجدد وی به خانواده‌اش خودداری می‌کنند».
اظهارات رضا معینی
رضا معینی مسئول میز ایران در سازمان گزارشگران بدون مرز در مورد تجمع برگزار شده به دویچه‌وله گفت: «این تجمع در اعتراض به وضعیت روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران ایرانی است که هر روز شرایط بدتری را تجربه می‌کنند. گزارشگران بدون مرز تاکید دارد که بسیاری از روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران ایرانی در وضعیت بسیار بدی از نظر سلامتی بسر می‌برند و برای همین ما به جمهوری اسلامی اعتراض داریم و خواستار این هستیم تا وضعیت روزنامه‌نگاران ایرانی بهبود پیدا کند».
معینی گفت: «بسیاری از روزنامه‌نگاران ایرانی دقیقا در همان شرایطی زندانی هستند که خانم زهرا کاظمی بود و منجر به مرگ ایشان شد».
وی در پاسخ به چگونگی موضعگیری سازمان گزارشگران بدون مرز در برابر سخنان جدید جواد لاریجانی مبنی بر نبود زندانی سیاسی در ایران، گفت که «آقای جواد لاریجانی که متاسفانه نماینده حقوق بشر جمهوری اسلامی در نهادهای بین‌المللی هستند یا عملا از قانون اطلاعی ندارند یا مفهوم زندانی سیاسی را بلد نیستند. بر اساس تعریف ایشان، زندانیان سیاسی زندانیانی هستند که در چارچوب قوانین حکومت ایران و به شکل قانونی فعالیت می‌کنند، در حالیکه جمهوری اسلامی از همان آغاز تشکیل به هیچ مخالفی اجازه نداد تا مخالفت یا حتی انتقاد خود را ابراز کند».
معینی افزود: «در ایران ۳۳ روزنامه‌نگار و ۱۹ وب‌نگار زندانی هستند که تنها برای ابراز عقاید خود به زندان افتاده‌اند که تمام آنها بر اساس قوانین بین‌المللی زندانیان سیاسی محسوب می‌شوند».
جواد لاریجانی دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه ایران در اظهاراتی گفته بود که «دستگیرشدگان وقایع پس از انتخابات مصداق زندانی سیاسی نیستند. زندانی سیاسی یعنی کسی که در چارچوب قوانین، فعالیت سیاسی کرده باشد اما او را به ناحق به زندان انداخته باشند و بر اساس این تعریف، هیچ زندانی سیاسی در ایران وجود ندارد».