آلبوم عکس: میراث های فرهنگی تخریب شده در جنگ
میراث های فرهنگی در درک گذشته فرهنگی انسان ها مهم اند. در این آلبوم شماری از آثار انتخاب شده توسط سازمان علمی فرهنگی ملل متحد (یونسکو) از میراث های فرهنگی که در جنگ تخریب شده اند معرفی می شوند.
جمع آوری یادگارهای فرهنگی
یونسکو از سال 1972 پس از آن که 190 کشور پیمانی را برای حفظ مناطق تاریخی و فرهنگی امضا کردند، مکان های زیادی را شناسایی و ثبت کرده است. یکی از این مکان ها کلیسای مشهور "اور لیدی" شهر درسدن است که در جنگ ویران شد و دوباره بازسازی گردید.
سمبول قرون وسطی در سوریه
یکی دیگر از میراث های تخریب شده جهانی در نتیجه جنگ، مناره های مسجد بزرگ در شهر حلب سوریه می باشد؛ مکانی که سمبول قرون وسطی در سوریه است. در جریان قرن ها این آبده تاریخی درگیری ها و زلزله های متعددی را تجربه کرد، اما بالاخره در جریان جنگ داخلی در ماه اپریل سال 2013 به همراه بخش بزرگی از شهر کهنه حلب ویران شد. در حال حاضر زمینه بازسازی این میراث فرهنگی ممکن نیست.
قربانی تعصب دینی
تندیس های بودای بامیان که در ولایت مرکزی افغانستان موقعیت دارند، بزرگترین مجسمه های بودا در جهان بودند. بلندترین مجسمه با ارتفاع 35 متر بر صخره ای در هزاره گذشته تراشیده شده بود. این مجسمه ها به نمادی از تخریب میراث های فرهنگی در جریان جنگ تبدیل شدند. طالبان این دو مجسمه (شهمامه و صلصال) را در سال 2001 با انگیزه ای دینی تخریب کردند. این مجسمه ها قابل بازسازی اند.
مروارید صحرا
شهر تیمبوکتو در کشور مالی و در غرب صحرای افریقا موقعیت دارد. این منطقه در تاریخ کهن مرکز تجارت و همچنان مکانی عقیدتی برای اسلام بوده است. در سال 2012 بخش بزرگی از این شهر توسط مسلمانان افراطی ویران شد.
پلی میان جهان ها
ستاری موست، یک پل در بوسنیا و هرزگوینا بیشتر از یک میراث فرهنگی است. برای قرن ها این پل ارتباط دهنده شرق و غرب، مسیحیان و مسلمانان و همچنان کاتولیک های کرواسی و ارتودوکس های سربی است. این پل پس از بازسازی در سال 2005 در فهرست میراث های فرهنگی جهان قرار گرفت.
نماد مصالحه
برای شهروندان موستار این پل بخشی از زندگی روزمره شان بود. برای بازسازی این پل تیم های بین المللی برای ساختن این پل سالها کار کردند و 1566 قطعه سنگ آن را کاپی کردند. یونسکو پروژه بازسازی این میراث فرهنگی را حمایت مالی کرد و برای اولین بار از هدف اولیه اش برای حفاظت از میراث های فرهنگی فراتر رفت.
نابودی یک نماد
نوتردامز دی رایم، یکی از کلیساهای مشهور و مهم در فرانسه است. این کلیسا جایی است که همه پادشاهان فرانسه تاج گذاری شدند. در جریان جنگ جهانی اول این آبده به خاطر اهمیت ملی اش توسط نیروهای آلمانی بمباران و به شکل گسترده ای ویران شد. این کلیسا اهمیت نظامی نداشت، اما ویران شدنش روحیه نیروهای فرانسوی را تضعیف کرد. بازسازی این آبده در سال 1919 شروع شد.
شکوهی تازه
بازسازی کلیسای نوتردامز دی رایمز به شکل بنیادی از سوی خانواده ثروتمند "راکفلر" در ایالات متحد امریکا حمایت مالی شد. یک اقدام معنی دار برای آشتی مجدد میان آلمان و فرانسه در هشتم ماه جولای 1962 در این کلیسا صورت گرفت. شارل دوگول، رئیس جمهور آن زمان فرانسه و کونراد آدناور صدراعظم آن وقت آلمان در این مکان با هم عبادت کردند. این کلیسا در سال 1991 در فهرست یونسکو ثبت شد.
فرو رفتن در شعله های آتش
برای عبادت یک مسیحی پروتستانت، کلیسای (اور لیدی) در شهر درسدن آلمان در حقیقت به دقت طراحی شده است. این کلیسا در سال 1945 توسط یک حمله هوایی نیروهای متفقین ویران شد. در این حمله کلیسا در میان شعله های آتش فرو رفت. بازسازی این میراث فرهنگی در سال 1994 دقیقا چند سال بعد از اتحاد مجدد آلمان آغاز شد.
نشانه های تاریخی برای صلح
بازسازی کلیسای (اور لیدی) در درسدن از سوی حمایت کنندگان مالی در سراسر جهان تمویل شد. این کلیسای بازسازی شده در سال 2005 در یک مراسم با تشریفات ویژه بازگشایی شد. آن محفل یک مراسم تاریخی بر علیه جنگ بود. این مکان اکنون به یک جاذبه توریستی و سمبولی از اتحاد مجدد مبدل شده است.