Φράχτης στα βουλγαροτουρκικά σύνορα

«Τρέχαμε να σωθούμε από τους βομβαρδισμούς στo Χαλέπι», διηγείται ένας 50χρονος Σύρος, ο οποίος κατάφερε να περάσει τα σύνορα πριν η Βουλγαρία υψώσει το συρματόπλεγμα. «Ήταν κόλαση. Αφήσαμε τα πάντα πίσω μας και ήρθαμε εδώ».

Στη Βουλγαρία «υποδέχθηκαν» αυτόν και την 5μελή οικογένειά του οι συνοριοφύλακες, οι οποίοι και τους μετέφεραν σε προσφυγικό καταυλισμό στη Σόφια: «Δεν θέλουμε να μείνουμε εδώ. Εάν βγούμε δεν πρόκειται να βρούμε δουλειά. Θέλουμε να πάμε κάπου όπου να μπορούμε να ζήσουμε. Ο γιός μου σπουδάζει στη Γερμανία, ίσως θα μπορούσαμε να πάμε εκεί».

«Δυστυχώς έχουμε πρόβλημα»

Από το περασμένο φθινόπωρο, οπότε και εκτοξεύθηκε στα ύψη ο αριθμός των προσφύγων από τη Συρία, η Βουλγαρία ενίσχυσε τους ελέγχους στα σύνορά της. Ο φράχτης, μήκους 30 χλμ., ο οποίος κατασκευάστηκε ως επί το πλείστον από στρατιώτες, είναι πλέον έτοιμος. Όπως δήλωσε ο βούλγαρος υπουργός Άμυνας Άνγκελ Νάιντενοφ:

«Έχω κάθε λόγο να είμαι περήφανος για αυτό το έργο. Δεν είμαι ενθουσιασμένος, εντέλει χτίζουμε τείχη. Το φυσιολογικό θα ήταν να μην υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές και συρματοπλέγματα. Αλλά δυστυχώς έχουμε ένα πρόβλημα».

Το πρόβλημα δεν αφορά μόνον τους πρόσφυγες από τη Συρία, επισημαίνει ο Χρίστο Στεφάνοφ, επικεφαλής της αστυνομικής διεύθυνσης του Έλκοβο: «Δείτε το χάρτη της Αφρικής, διαλέξτε οποιαδήποτε χώρα, σίγουρα θα έχουμε στα μέρη μας κάποιον από εκεί. Οι μεγαλύτερες ομάδες προέρχονται από τη Συρία και το Αφγανιστάν, ωστόσο έρχονται και πολλοί βορειοαφρικανοί».

«Ο φράχτης δεν λύνει το πρόβλημα»

Οι Βούλγαροι που ζουν κοντά στα σύνορα με την Τουρκία βιώνουν καθημερινά το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης. «Δεν έχουμε και τις καλύτερες εντυπώσεις από τους πρόσφυγες, καταστρέφουν τα πάντα, είναι πολλοί. Θα ήταν καλύτερα για όλους να μην έρχονται εδώ από την Τουρκία».

Βουλγαρικές οργανώσεις για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Καταρχήν, όπως επισημαίνουν, ο μήκους 30 χλμ. φράχτης καλύπτει μόλις ένα μικρό μέρος των συνόρων με την Τουρκία συνολικού μήκους 270 χλμ. και συνεπώς δεν σταματά αλλά απλώς αλλάζει την κατεύθυνση των μεταναστευτικών κυμάτων. Αφετέρου, όπως επισημαίνει ο Κρασιμίρ Κάνεβ από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ο φράχτης δεν λύνει το πρόβλημα:

«Με το συρματόπλεγμα αυτό η Βουλγαρία αφήνει τους ανθρώπους απροστάτευτους, τους παροτρύνει να αναζητήσουν άλλους δρόμους προς την Ευρώπη, για παράδειγμα μέσω της θάλασσας, με πλοία. Αυτό είναι πολύ πιο επικίνδυνο για τους ανθρώπους».

Κώστας Συμεωνίδης (DLF)