Τηλεϊατρική: ευκαιρίες και ρίσκα

Σε σύγκριση με άλλες χώρες η Γερμανία διαθέτει αναμφίβολα ικανοποιητικό αριθμό γιατρών. Κατά μέσο όρο σε 1.000 πολίτες αναλογούν 3,84 γιατροί. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, είναι μόλις 2,46 γιατροί. Οι αριθμοί αυτοί ωστόσο δεν αποκαλύπτουν πώς κατανέμονται αυτοί οι γιατροί σε όλη τη χώρα. Και εκεί ακριβώς έγκειται το πρόβλημα της Γερμανίας. «Ήδη σε ορισμένες περιοχές παρατηρείται το φαινόμενο η επίσκεψη σε έναν ειδικευμένο γιατρό να απαιτεί σχεδόν μια ολόκληρη μέρα», ισχυρίζεται ο Βόλφγκανγκ Λος, πρόεδρος του Γερμανικού Ιδρύματος Τηλεϊατρικής, ο οποίος εκτιμά ότι η τηλεϊατρική, δηλαδή η χρησιμοποίηση της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών για ιατρικούς σκοπούς, θα μπορούσε να συμβάλει στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Σε συγκεκριμένους τομείς η τηλεϊατρική είναι ήδη αρκετά διαδεδομένη στη Γερμανία. Σε περιπτώσεις εγκεφαλικών επεισοδίων, για παράδειγμα, μικρότερα νοσοκομεία είναι δικτυωμένα με εξειδικευμένες κλινικές και έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν με ειδικούς σε περίπτωση που αυτό κριθεί αναγκαίο.

Σαφή όρια

Μπορεί σε πολλούς τομείς η ψηφιακή ιατρική να αποτελεί καθημερινότητα στη Γερμανία, εντούτοις υπάρχουν και σαφή όρια. Έτσι οι γιατροί στη Γερμανία δεν επιτρέπεται να προχωρούν σε διαγνώσεις, εάν προηγουμένως δεν έχουν δει και εξετάσει τον ασθενή. Στην Ελβετία, αντίθετα, το πλαίσιο των εξ αποστάσεως διαγνώσεων, είναι αρκετά πιο χαλαρό. Η επιχείρηση Medgate, για παράδειγμα, παρέχει τηλεφωνικές συμβουλές σε ασθενείς και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και συνταγογραφήσεις.

«Στην Medgate το ‘τηλε’ αναφέρεται ακόμη όντως στο τηλέφωνο. Σχετίζεται λοιπόν ελάχιστα με την τηλεϊατρική, όπως εμείς τη φανταζόμαστε», λέει ο Φραντς Μπάρτμαν, επικεφαλής της Επιτροπής Τηλεϊατρικής του Ομοσπονδιακού Ιατρικού Επιμελητηρίου. Ο ίδιος τάσσεται υπέρ της χαλάρωσης του σχετικού πλαισίου που ισχύει στη Γερμανία για την εξ αποστάσεως διάγνωση και την παροχή οδηγιών θεραπείας, τονίζει όμως ότι «στις περισσότερες περιπτώσεις η άμεση επαφή μεταξύ γιατρού και ασθενούς συνεχίζει να είναι εκ των ων ουκ άνευ».

Τεχνικά προβλήματα

Στη Γερμανία οι ασθενείς έχουν συνηθίσει να έχουν άμεση επαφή με τον γιατρό. Ίσως αυτός να είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η τηλεϊατρική δεν βρίσκει πρόσφορο έδαφος, σύμφωνα με τον Φραντς Μπάρτμαν. Στις σκανδιναβικές χώρες αντίθετα, υπάρχει διαφορετική προσέγγιση. «Όταν είστε άρρωστος στη Σουηδία, έχετε έναν τηλεφωνικό αριθμό και συνομιλείτε με μια νοσοκόμα. Αυτή αποφασίζει για τη βαθμίδα περίθαλψης. Ο γιατρός είναι ο τελευταίος σταθμός».

Την ίδια ώρα υπάρχουν και αρκετά τεχνικά εμπόδια για την περαιτέρω διάδοση της τηλεϊατρικής στη Γερμανία. Σε πολλές περιοχές η ανάπτυξη ευρυζωνικών δικτύων προχωρά με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς με αποτέλεσμα, σε ορισμένες περιπτώσεις, να μην είναι καν δυνατή η πραγματοποίηση μιας τηλεδιάσκεψης.

Regina Mennig / Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. Σύνταξης Ειρήνη Αναστασοπούλου