Σε δίλημμα ο Σαμαράς για τις αποζημιώσεις

Στο θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων αναφέρεται σήμερα η εφημερίδα Tagesspiegel του Βερολίνου, η οποία παρατηρεί: «Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται σε δίλημμα. Εάν παραιτούνταν από τις αξιώσεις, θα ξεσπούσε στην Ελλάδα θύελλα οργής. Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός Σαμαράς δεν θέλει να επιβαρύνει με αξιώσεις δισεκατομμυρίων τις σχέσεις του με την Άνγκελα Μέρκελ, τις οποίες με τόσο κόπο μόλις αποκατέστησε. Η ιδέα να καλύψει η Ελλάδα μεγάλο μέρος του χρέους της με τις αποζημιώσεις μπορεί να είναι ελκυστική, εντούτοις όχι ιδιαίτερα ρεαλιστική καθώς όλες οι προσπάθειες που έγιναν μέχρι σήμερα από έλληνες ενάγοντες σε ελληνικά, γερμανικά και διεθνή δικαστήρια, απέτυχαν. Γι΄ αυτό και η ελληνική κυβέρνηση αναβάλει την ενασχόληση με το ζήτημα. (…) Ο φάκελος παραδόθηκε τώρα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους που καλείται να εξετάσει την έκθεση της Ομάδας Εργασίας. Αυτό μπορεί να πάρει χρόνο. Και μάλλον αυτός είναι και ο στόχος». (αναλυτικά βλ.Πολιτική)

«Μεταξύ ψευδαίσθησης και διάβρωσης» είναι ο τίτλος ρεπορτάζ που φιλοξενεί η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung για τη σημερινή κοινωνική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.

Όπως σημειώνει η εφημερίδα, το γεγονός ότι δεν επιβεβαιώθηκαν οι πλέον δυσοίωνες προβλέψεις ορισμένων τραπεζικών μάνατζερ της Αθήνας για μαζικές αναλήψεις καταθέσεων μετά τις εξελίξεις στην Κύπρο, «είναι σχεδόν η μοναδική καλή είδηση από την Ελλάδα. Κατά τα λοιπά η διαδικασία κοινωνικής διάβρωσης συνεχίζεται ακατάπαυστα, παρότι ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς (…) κατάφερε τουλάχιστον να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της πολιτικής σταθερότητας. Σε αυτή την ψευδαίσθηση ωστόσο αντιπαραβάλλονται στοιχεία, τα οποία καταδεικνύουν μια συνεχή φθίνουσα πορεία». Ενδείξεις της αρνητικής αυτής εικόνας, σύμφωνα με την εφημερίδα είναι  το γεγονός ότι 120.000 έλληνες επιστήμονες εγκατέλειψαν τα τελευταία τρία χρόνια την Ελλάδα, όπως έδειξε έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, το γεγονός ότι πολλοί Έλληνες πολιτικοί δεν είναι ακόμη έτοιμοι να δεχθούν μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, οι ρητορικές εξάρσεις κατά της Γερμανίας, αλλά και η απεργία πείνας ανθρώπων που αναζητούν άσυλο στην Ελλάδα.

Φτωχότεροι οι Γερμανοί από τους Νοτιοευρωπαίους;

Την πρόσφατη έρευνα της ΕΚΤ, σύμφωνα με την οποία Κύπριοι και Έλληνες, μεταξύ άλλων έχουν μεγαλύτερη ιδιωτική περιουσία από τους Γερμανούς, σχολιάζει σήμερα η Kölner Stadt-Anzeiger: «Στατιστικά κάθε κάτοικος της Ισπανίας είναι χρεωμένος με 21.000 ευρώ στο εξωτερικό, κάθε Ιταλός με 5.000 ευρώ. Και οι κάτοικοι της Γερμανίας; Διαθέτουν περιουσία στο εξωτερικό ύψους 12.000 ευρώ. Όλη η ευρωζώνη είναι χρεωμένη στους γερμανούς πολίτες. Γι΄ αυτό και τα πακέτα διάσωσης σώζουν καταρχήν όχι την Ελλάδα ή την Ισπανία, αλλά κυρίως την περιουσία των Γερμανών στο εξωτερικό».

Το συμπέρασμα, σύμφωνα με την Frankfurter Allgemeine Zeitung είναι ότι «η περιουσία του μέσου νοικοκυριού στη Γερμανία είναι η χαμηλότερη στη νομισματική ένωση, αποτέλεσμα και των παγκοσμίων πολέμων που διεξήγε η Γερμανία αλλά και της Επανένωσης. Οι πιο πλούσιοι Ευρωπαίοι ζουν σε μικρές χώρες με υπερδιογκωμένα τραπεζικά συστήματα, δηλαδή, στο Λουξεμβούργο, την Κύπρο και τη Μάλτα». Το άρθρο καταλήγει με την επισήμανση ότι μόλις το 44 % των γερμανικών νοικοκυριών είναι ιδιόκτητα. «Οι περισσότεροι Γερμανοί συνεχίζουν να προτιμούν να έχουν τα χρήματά τους στις τράπεζες έναντι χαμηλότατων επιτοκίων, παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά χάνουν λεφτά λόγω του ότι ο πληθωρισμός είναι υψηλότερος από τα επιτόκια. Συχνά είναι καλύτερο να αγοράζεις ακίνητα. Γιατί με οικονομία και πειθαρχία, μακροπρόθεσμα πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων χτίζουν περιουσίες. Εδώ θα πρέπει να εστιάσει κανείς, προκειμένου να υπάρξει και καλύτερη αναδιανομή του πλούτου στη Γερμανία».


Για το ίδιο θέμα η Mitteldeutsche Zeitung: «Οι Γερμανοί είναι οι φτωχότεροι στην Ευρώπη. (…) Μπορεί αυτό να ανταποκρίνεται όντως στην πραγματικότητα; Όποιος επισκεφθεί την Ιταλία, την Ελλάδα ή την Ισπανία, θα μείνει έκπληκτος. Γιατί τότε η φτώχεια στη Γερμανία θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον καλά κρυμμένη. Μια δεύτερη ματιά αποκαλύπτει ότι η έρευνα είναι αρκετά επιφανειακή. Όποιος διαθέτει ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, όπως οι Γερμανοί, το οποίο κοστίζει πολλά, αλλά αποδίδει και πολλά, φροντίζει με διαφορετικό τρόπο για τα γηρατειά του. Και όποιος έχει ένα δίκαιο μισθωσεων όπως το γερμανικό, το οποίο είναι εξαιρετικά φιλικό προς τους ενοικιαστές, έχει λιγότερους λόγους να επενδύσει σε δικό του σπίτι».


Επιμέλεια: Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου