Μάης 1968: η γέννηση του γαλλικού φεμινιστικού κινήματος

Το σύνθημα των φοιτητών, που βρήκε στη Γαλλία γρήγορα πρόσφορο έδαφος και στους εργαζόμενους, «Η κοινωνία μας πρέπει να αλλάξει» έγινε για τις φοιτήτριες «Η κοινωνία πρέπει να δώσει ισοτιμία στις γυναίκες».

Ο Μάης του 1968 σηματοδοτεί τη γέννηση του σύγχρονου γαλλικού φεμινιστικού κινήματος.

Δύο από τις πρωταγωνίστριες του τότε κινήματος: την Άνε Ζαλένσκι και την Σιμόν Ντε Ιφ μίλησαν στη Σουζάνε Κράουζε, ανταποκρίτρια της Deutsche Welle.

Η Άνε Ζαλένσκι θυμάται ακόμη έντονα τον Μάη του ’68 στο Παρίσι.

Τότε που οι γυναίκες, με πρωτοπόρες τις φοιτήτριες, διεκδικούσαν την ισοτιμία τους όπως ακριβώς την διακήρυξε η Σιμόν Ντε Μποβουάρ στο μανιφέστο του νέου γυναικείου κινήματος ‘Το Δεύτερο Φύλο’(1949).

Θυμάται τον ενθουσιασμό των φοιτητριών «όλες μας ρουφήξαμε με ενθουσιασμό το άρωμα της επανάστασης» και την πρώτη δημόσια συζήτηση σε αμφιθέατρο της Σορβόννης για το γυναικείο κίνημα «η συζήτηση ήταν ανοιχτή και προκλητική».

Η εκδήλωση αυτή είναι ιστορική, διότι απ’ αυτή ξεκίνησαν όλες οι διαμαρτυρίες για την ισοτιμία της γυναίκας στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά, στην οικογένεια, στο σεξ.

Οι Γαλλίδες υπογράφουν συμβάσεις εργασίες

Το πρώτο, που πέρασε και στις εργαζόμενες και τελικά έγινε και νόμος του κράτους, είναι η δυνατότητα υπογραφής συμβάσεως εργασίας από τις ίδιες τις γυναίκες και όχι από τον άντρα τους ή τον πατέρα τους, όπως ίσχυε μέχρι τότε (1969).

Ακολούθησε το γνωστό θέμα της αυτοδιάθεσης του σώματος με αιχμή του δόρατος την αποποινικοποίηση της άμβλωσης και την ελευθερία στη σεξουαλική απόλαυση.

Η Σιμόν Ντε Ιφ, φοιτήτρια τότε της Νομικής, θυμάται ότι «στους άνδρες επιτρεπόταν σχεδόν τα πάντα, ενώ στις γυναίκες απαγορευόταν σχεδόν τα πάντα, ακόμη και αυτά που όριζαν οι νόμοι.»

«Το βάρος της παραδοσιακής οικογένειας και το μοιραίο, στο οποίο μάθαιναν οι γυναίκες να υποτάσσονται, ήταν συνώνυμα της γυναικείας ταυτότητας» λέει στο μικρόφωνο της Deutsche Welle η Σιμόν Ντε Ιφ και καταλήγει ότι έτσι:

«Τέθηκε ξεκάθαρα το δίλημμα: ή πρέπει η γυναίκα να παραδοθεί άνευ όρων στη μοίρα της ή πρέπει να κάνει την εσωτερική της επανάσταση.»

H άμβλωση, η εργαζόμενη και η ανύπαντρη μητέρα

Για πρώτη φορά στη σύγχρονη εποχή, μετά τις σουφραζέτες, οι Γαλλίδες είχαν την ευκαιρία να πάρουν την τύχη στα χέρια τους.

Στις διαδηλώσεις οι γυναίκες φώναζαν: «παιδί, όταν θέλω και όποτε θέλω» ή «δικό μου είναι το σώμα, εγώ αποφασίζω».

Το Μάη του ’68 οι Γαλλίδες δεν κέρδισαν τα πάντα, αλλά έκαναν την αρχή για τα πάντα. Σήμερα θεωρούνται αυτονόητα η άμβλωση, η εργαζόμενη μητέρα και ανύπαντρη μητέρα.

Από το 1970 μέχρι και το 1978 έγιναν οι σημαντικότερες αλλαγές στο νομικό πλαίσιο της Γαλλίας που αφορούν την ισοτιμία της γυναίκας.

Είναι αλήθεια ότι το σημερινό γυναικείο κίνημα στη Γαλλία, όπως και απανταχού της γης, βρίσκεται σε λήθαργο.

Όμως αυτές οι κατακτήσεις συνιστούν πια καθημερινότητα για κάθε Ευρωπαία.