نظر یک مقام رسمی آلمان درباره خودکشی پناهنده ایرانی
۱۳۹۰ اسفند ۵, جمعه
شرایط بد نگهداری پناهندگان در ایالت بایرن آلمان بعد از خودکشی محمد رهسپار پناهجوی ایرانی در کمپ پناهندگی وورتسبورگ بر سر زبان‌ها افتاد. وی روز یکشنبه ۲۹ ژانویه در این کمپ خودکشی کرد.
در هفته‌های گذشته پناهجویان ایالت بایرن در اعتراض به شرایط پناهندگان و خودکشی این پناهجوی ایرانی، در شهر وورتسبورگ تجمعی اعتراضی برگزار کردند.
یوهانس هارده‌ناکه سخنگوی دولت محلی اونترفرانکن که کمپ وورتسبورگ در آن قرار دارد به دویچه وله گفت، مسئولان ایالت بایرن تلاش می‌کنند شرایط نگهداری پناهجویان این کمپ را بهبود ببخشند.
این مقام دولتی با ا‌‌ظهارتاسف از خودکشی محمد رهسپار درباره کمپ وورتسبورگ افزود، حدود ۴۵۰ پناهجو در ساختمان‌های مختلف کمپ و معمولا بر اساس ملیت‌هایشان اسکان داده شده‌اند. همچنین به نیازهای خانواده‌های توجه می‌شود. یک ساختمان به خانواده‌ها اختصاص داده شده و ساختمانی دیگر برای مردان مجرد و ساختمان سومی هم برای زنان وجود دارد.
اظهار بی‌اطلاعی از تحت درمان بودن محمد رهسپار
پیش از این دکتر آگوست اشتیش، پزشکی که مسئولیت مراقبت‌های پزشکی کمپ وورتسبورگ را بر عهده دارد، به خبرگزاری آلمان گفته بود، شرایط روحی محمد رهسپار به دلیل زندگی در کمپ از ماه‌ها پیش خوب نبود. به گفته‌ی او در ماه دسامبر زمانی که محمد رهسپار برای معاینه به کلینیک رفته بوده از خودکشی سخن گفته و این پزشک، مسئولان کمپ را مطلع کرده و گفته بود شرایط زندگی او باید تغییر کند.
سخنگوی دولت محلی اونترفرانکن درباره شرایط روحی محمد رهسپار اظهار بی‌اطلاعی می‌کند و می‌گوید: «ما از تحت درمان پزشکی و روانی بودن محمد رهسپار بی‌اطلاع بودیم».
یوهانس هارده‌ناکه در پاسخ به این سوال که چرا کمپ پناهندگی وورتسبورگ را یکی از بدترین کمپ‌های پناهندگی آلمان می‌نامند، می‌گوید: «در اینجا ۱۳ نهاد اجتماعی وجود دارد که مستقل از دولت و داوطلبانه به وضعیت پناهجویان رسیدگی می‌کنند، برای نمونه سازمان کاریتاس یا انجمن مدرسه عالی کاتولیک‌ها و انجمن کمک به پناهجویان. تلاش ما بر این است که این خانه پناهجویان را به خوبی اداره کنیم و حتی برخی مسئولان سیاسی آن را "نمونه" نامیده‌اند. برای همین نمی‌توانیم درک کنیم که شیوه اداره اینجا را "نامرتب" خوانده و از آن انتقاد کرده‌اند.»
وی به تجمع اعتراضی ۱۳ فوریه پناهجویان اشاره می‌کند و می‌گوید: «چند روز پیش در اینجا به‌مناسبت خودکشی پناهجوی ایرانی تظاهراتی سیاسی برگزار شد. تنها تعداد کمی از ساکنان خانه پناهجویان در این تظاهرات شرکت کردند. بیشتر پناهجویان از شهرهای مختلف ایالت بایرن آمده بودند.»
با این حال حسن حسین‌زاده پناهجوی ایرانی ساکن کمپ وورتسبورگ به دویچه وله می‌گوید، این آمار اشتباه است.
وی می‌افزاید: «این خبر در روزنامه محلی وورتسبورگ هم منتشر شد که شرکت‌کنندگان در تجمع اعتراضی پناهجویان در ۱۳ فوریه از کمپ وورتسبورگ تنها ۲۰ نفر بوده‌اند. این آمار درست نیست، این یعنی کوچک‌شمردن شرکت‌کنندگان در این تجمع.»
به گفته این پناهجوی ایرانی بعد از خودکشی محمد رهسپار و تظاهرات پناهجویان، در شرایط نگهداری پناهجویان در این کمپ تغییری ایجاد نشده است.
حسن حسین‌زاده می‌گوید، در آلمان به این سادگی هیچ تغییر سریعی ایجاد نمی‌کنند. ایجاد تغییر در وضعیت پناهجویان مستلزم ادامه دادن اعتراض پناهجویان است و ما این کار را می‌کنیم.
«بدتر شدن شرایط پناهندگان وورتسبورگ»
اشکان خراسانی یکی دیگر از پناهجویان کمپ وورتسبورگ نیز به دویچه وله می‌گوید، بعد از تظاهرات ۱۳ فوریه نه تنها تغییری در شرایط پناهندگان ایجاد نشده بلکه وضع بدتر هم شده است.
این پناهجو می‌گوید: «در حال حاضر هیچ تغییری ایجاد نشده، به طور مشخص در کمپ وورتسبورگ بعد از تظاهرات ۱۳ فوریه، پناهندگان بسته‌های غذایی نامطلوب‌تری دریافت می‌کنند. شرایط غذایی پناهندگان در این چند روز بدتر هم شده است.»
پیش از این دوستان محمد رهسپار در کمپ پناهندگی وورتسبورگ درباره نحوه خودکشی این پناهجوی ایرانی توضیح داده بودند که او در اتاق را از داخل قفل کرده، پرده‌ها را کشیده و با ملافه‌ای که روی تختش بوده خود را از پنجره حلق‌آویز کرده است.
یوهانس هارده‌ناکه نحوه خودکشی محمد رهسپار را این‌گونه روایت می‌کند: «خودکشی نیمه شب شنبه ۲۸ ژانویه اتفاق افتاد. او یک روز پیش از خودکشی از منزل خواهرش در کلن بازگشته بود. او این اواخر، از اواسط دسامبر تا اواسط ژانویه، دوبار اجازه گرفته بود برای دیدن خواهرش به کلن برود. روز خودکشی، حالش بد بوده، بطوری که دربان خانه پناهجویان اورژانس را خبر کرده و او را به کلینیک دانشگاه برده بودند، اما موقع غروب و حدود ساعت ۸ و نیم شب از کلینیک دانشگاه برگشته و در ساعات بعد خودکشی کرده است.»
به گفته اشکان خراسانی پناهنده ایرانی، بعد از تظاهرات ۱۳ فوریه پناهجویان با هم‌فکری یک‌دیگر تصمیم گرفتنه‌اند، اعتراضات بیشتری سازماندهی کنند و مطالباتشان را از طریق تظاهرات خیابانی و اعتصاب غذا پیگیری کنند.
در کمپ پناهندگی وورتسبورگ واقع در ایالت بایرن آلمان، حدود ۴۵۰ پناهنده در انتظار تعیین سرنوشت پناهندگی خود به سر می‌برند که از این تعداد حدود ۷۰ نفر پناهجوی ایرانی هستند.
حسین کرمانی
تحریریه: بهمن مهرداد