دختران ایرانی پارکور را هم تسخیر کردند

پارکور به معنای خاص آن، توسط ریموند بل که یک سرباز فرانسوی جنگ ویتنام بود، پایه‌گذاری شد. او فرزندش داوید را با خود به جنگل می‌برد تا روش عبور از موانع طبیعی را به او بیاموزد. داوید بل بعدا آموزه‌های پدر را به صورت مدون درآورد.

داوید بیشتر عمر خود را صرف سامان‌دهی این ورزش کرد و نام "پارکور" را بر آن نهاد. او این ورزش را از جنگل به شهر با دیوارهای بتونی‌اش آورد.

هنر حرکت و عبور از موانع با دست خالی، کنترل بدن و نفس، آگاهی از توانایی‌های خویشتن، فلسفه "تراسور" و یا افرادی است که از اصول پارکور در زندگی خود بهره می‌برند. "تراسور" واژه مذکر و "تراسوز" واژه مونثی است که برای این افراد در زبان فرانسه به کار برده می‌شود.

اولین پیشینه‌ی پارکور به صورت حرفه‌ای در ایران به حضور امیرحسین ایمانی و کوشا فتحی‌نژاد در فیلم مستند سال ۲۰۰۳ لندن بپر (Jump London) باز می‌گردد. هدف این فیلم نشان دادن گسترش پارکور در دنیا بود. بدین منظور تهیه‌کنندگان فیلم از گروه‌های فعال پارکور در دنیا تقاضای همکاری نمودند و گروه " irPk" که بعداً به رها تغییر نام داد نیز با این پروژه همکاری کرد.

با گسترش پارکور در ایران و احساس نیاز به آموزش حرفه‌ای، امیرحسین ایمانی در تابستان سال ۲۰۰۴ به لندن رفت تا زیر نظر یکی از موفق‌ترین گروه‌های پارکور دنیا، آموزش ببیند. سایت "urbanfreeflow.ir" از نوامبر ۲۰۰۴ با اجازه آن گروه شروع به کار کرد.

در پاییز همان سال این گروه به "رها" تغییر نام داد و در سال ۱۳۸۴ اولین دوره کلاس‌های پارکور با هدف انتقال تجربه‌هایشان در مجتمع ورزشی شهید چمران (بولینگ عبدو) برگزار شدند و وب‌گاه "parkour.ir" نیز شروع به کار کرد.

توجه رسانه‌ها با اجرای نقش دو نفر از اعضای گروه رها در کلیپی به نام کبوتر (تابستان ۱۳۸۴)، تولید فیلمی کوتاه برای جشنواره پلیس، مصاحبه با نشریات مختلف و شرکت در نمایشگاه بین‌المللی ورزش ۲۰۰۸ به پارکور جلب شد و با معرفی آن، علاقه‌مندان بسیاری شروع به تمرین کردند.

به مرور زمان گروه‌های دیگری در سطح ایران شروع به فعالیت کردند. از ساری و قزوین گرفته تا تبریز و اهواز تقریبا در همه شهرهای بزرگ و کوچک ایران گروه‌های پارکور تشکیل شد.

پارکور قبل از اینکه به بخشی از فرهنگ جوانان در سطح جهان تبدیل شود، در شهرک‌های حاشیه پاریس که مرکز فرزاندان بیکار و فقیر خانواده‌های مهاجر بود، عمومی شد.

جوانان حاشیه‌نشینی که به پارکور رو آوردند، به دنبال راهی برای عبور از موانع و حصارها بودند. بی‌دلیل هم نیست که درست این مناطق به مرکز ناآرامی‌های جوانان در فرانسه تبدیل شد.

پارکور با فلسفه‌اش به تراسور این توانایی را می‌دهد که شهر را به چشم دیگری ببیند. همه آن دیوارها، مرزها و موانع برای او بی‌معنی می‌شوند.

یک کمپین از مه سال ۲۰۰۷ توسط وبگاه رسمی پارکور ایران برای حفاظت از "فلسفه پارکور" در مقابل مسابقه و رقابت آغاز شد‌. اعضای این کمپین اعتقاد دارند که "مسابقه" افراد را تحریک می‌کند که با دیگران برای رضایت تماشاگران یا اثبات برتری‌های خود و یا احیانا سودهای مالی مبارزه کنند، در حالی که در پارکور، افراد در کنار یکدیگر و فقط برای خودشان تمرین می‌کنند.

وقتی اولین خوانندگان "رپ" پا به عرصه موسیقی زیرزمینی ایران گذاشتند، دیری نگذشت که "رپرهای زن" نیز جای خود را پیدا کردند. به علت وجود جنسیت در زبان فرانسوی، واژه تراسوز برای نامیدن زنان و دختران تراسور به کار می‌رود. هرچند پارکور در ایران در آغاز ورزشی مردانه بود، اما دیری نگذشت که دختران ایرانی نیز به این عرصه وارد شدند

چرا پارکور به ایران راه یافت و فراگیر شد؟ جامعه‌شناسان جواب این سئوال را در سیستم سیاسی ایران و جایگاه حاشیه‌ای جوانان آن جستجو می‌کنند.